روشهای مختلف جهت یابی در کوه و مناطق ناشناخته

۱- با ساعت :  ابتدا ساعت خودرا باساعت گرینویچ(GMT) تنظیم می‌کنیم (البته زمانی که ساعتها ۱ ساعت به جلو کشیده میشوند باید ساعت را ۱ ساعت به عقب ببریم و سپس طبق گرینویچ تنظیم کنیم) ساعت گرینویچ ۳/۳۰ ساعت از ساعت اصلی کشور جلوتر است .یعنی اگر ساعت ما۵باشد ساعت به وقت گرینویچ ۲/۳۰ می‌باشد. سپس عقربه ساعت شمار را به طرف خورشید می‌گیریم به طوری که سایه آن به زیر خودش برود. آنگاه بین عدد دوازده و عقربه ساعت شمار زاویه‌ای رسم میکنیم ..اگر برای زاویه تشکیل شده نیمسازی در نطر بگیریم این نیمساز سمت جنوب را نشان میدهد .(البته در نیمکره شمالی که ما قرار داریم) ۲- لانه مورچه‌ها : که خاکریز لانه آنها سمت جنوب را نشان میدهد. ۳- خورشید و اجسام : شئ بلندی را در زمین فرومیکنیم آخر سایه ایجادشده را علامت می‌زنیم .سپس ۲۰ تا ۳۰ دقیقه دیگر مراجعه می‌کنیم دوباره آخر سایه فعلی را علامت می‌زنیم .دونقطه را به هم وصل می‌کنیم پشت خط میایستیم پای چپ را روی علامت سایه اول و پای راست را روی علامت سایه دوم می‌گذاریم .روبروی ما جهت شمال می‌شود. ۴-جهت یابی در شب :  که به وسیله ستاره قطبی انجام میشود.این ستاره جهت شمال را نشان می‌دهد.(ستاره قطبی نور زیادی دارد واطراف آن تا شعاع زیادی ستاره‌ای دیده نمی‌شودو دقیقا در امتداد محور زمین است..) ۵-تنه درختان بریده شده : خطوط درخت رانگاه می‌کنیم هرجا که فاصله خطوط به هم نزدیک باشد سمت شمال و هرجا که فاصله خطوط از هم دور باشد سمت جنوب را نسان می‌دهد. ۶-خزه روی درختان : آن طرفی که خزه زیاد است سمت شمال را نشان می‌دهد. ۷-به وسیله ماه : اگر درنیمه اول ماه باشیم برآمدگی ماه به سمت مغرب است و اگر درنیمه دوم ماه یاشیم(از روز ۱۶ به بعد) برآمدگی ماه به سمت مشرق است. نکته: چنانچه نمی‌دانیم در نیمه اول هستیم یا نیمه دوم دوطرف ماه را از بالا به پایین وصل میکنیم چنانچه حرف p شد نیمه اول و اگر حرف q شد نیمه دوم است

للندیز با چادر سفید - نمای متفاوت از للندیز ماسوله

در آخرین روزهای فصل زمستان گروه کوبار صعود به منطقه للندیز ماسوله را در دستور کار خود قرار داد علیرغم سردی و بارانی بودن هوا در هفته گذشته - هوای آفتابی و زیبای روزجمعه همه چیز را برای صعود خوب و سرعتی برای اعضا گروه فراهم کرده بود

در این سفر گروه کوبار بصورت MP3 صعود فشرده و از لحاظ زمانی کوتاهی را داشت و هدف ثبت زمان کمتر برای این صعود بود که با توجه به برفی  بودن کل مسیر که گاه عبور از بعضی مناطق دشوار به نظر میرسید صعود در کمتر از 90 دقیقه انجام شد . و پس از توقفی کوتاه در دشت للندیز و بازی با یار قدیمی للندیز( سگ گله) راه باز گشت را در پیش گرفتیم و ساعت 2 بعد از ظهر برای صرف ناهار در خدمت خانواده  رسیدیم و به قولی هم دین خود را حفظ کرده و هم به دنیا رسیدیم!!

اعضای صعود : دکتر مهران ، بابک طالب خانی ، ابراهیم مهدیزاده ، افشین بیجاری ، آرش طالب خانی

تعدادی از عکسهارا ضمیمه این پست کردم:

چالشی بزرگ با بوران و سرما - صعود زمستانی به قصد لاسه سر

ساعت 6:15 دقیقه صبح روز جمعه  24 دی ماه 89  در میدان جهاد  جمع شدیم  و منتظر آمدن مینی بوس گروه آریای انزلی بودیم خوشبختانه با اندکی تاخیر که معمولا عادی است با آمدن مینی بوس عازم ماسوله شدیم طبق پیش بینی هوا از سایت معتبر MSN WEATHER هوای آفتابی و خوبی رو انتظار داشتیم  ولی چند روز گذشته هوای سردی رو پشت سر گذاشته بودیم و احتمال وجود برف در ارتفاعات قابل پیش بینی بود .

حدود ساعت 8  صبح ماسوله بودیم طبق پیشنهاد سرپرست گروه آقای علی فرزانگان با توجه به اینکه برپا کردن آتش و درست کردن چای برای صرف صبحانه (در صورت وجود برف) به راحتی میسر نبود صبحانه را به اتفاق در قهوه خانه ای در ماسوله خوردیم چای داغ و یک پرس نیمرو واقعا چسبید و به اندازه یه غذای مفصل لذت بخش بود..... 

پس از توقف نیم ساعته خلاصه راه افتادیم به نظر میرسید که برای رسیدن به قله لاسه سر زمان کم بیاریم ولی بچه ها همچنان مصمّم بودند جالبه که در گذر از کوچه های ماسوله با توجه به یخ زدن آسفالت خیلی از بچه ها سر می خوردند  و نوید بخش صعودی  پر دردسر بود......

مسیر کاملا برفی بود  و وجود تجهیزات گرم کننده و لباس اضافی واقعا حیاتی بود ، کلاه طوفان و جوراب پشمی و لباس اضافی حداقل امکاناتی بود که بچه ها بایستی همراه می آوردند..... 

 آفتاب در ابتدای مسیر خودنمائی می کرد ولی وزش باد سرد اثر گرما بخش آفتاب را کمرنگ کرده بود و هرجا که تابش آفتاب در پشت تپه ای پنهان می شد سرمای هوا فرصت جولان میافت.... 

 

در بین راه با تصمیم سرپرست گروه برای افزایش سرعت حرکت به دو گروه 10 نفره تقسیم شدیم وگروه اول با سرعت بیشتر به قصد فتح قله حرکت نمود و گروه دوم با فاصله اندکی بدنبال  آنها حرکت کردند.

 

 

در بین راه ارتفاع برف بتدریج زیادتر میشد  و وزش باد و بوران به شکل بسیار شدیدی مانع از حرکت بچه های گروه شده بود و من به واقع تصاویری از بوران و کولاک را که در فیلم های سینمائی دیده بودم رو به ذهن متصور می کردم واقعا سرما و وزش باد مانع حرکت بود! در صعود تابستانی به منطقه کوروبار با فاصله زمانی 2 ساعت ما موفق به رسیدن به دشت مذکور شده بودیم ولی پس از گذشت 6 ساعت ........ 

با تلاش فراوان خلاصه به نزدیکی کورروبار رسیدیم و تا رسیدن به کلبه های منطقه فقط 50 متر فاصله داشتیم ولی شدت وزش بوران و کولاک به حدی بود که نیم متر هم قدرت دید نداشتیم و کاملا پا کوب مسیر از بین رفته بود و جلو دار به راحتی نمی توانست مسیر را پیدا کند و در چندین مرحله تا بیش از حد کمر در برف فرو رفت ......  

خیلی سعی کردیم که راهی برای رسیدن به کوروبار پیدا کنیم ولی ظاهرا چاره ای نداشتیم و ادامه مسیر با توجه به شدت بوران و کولاک خطرناک به نظر میرسید ..... متاسفانه علیرغم میل باطنی نتونستیم به گروه اول ملحق بشیم و گروه اول هم با توجه به شدت وزش باد در همان کلبه های کوروبار متوقف شدند................... ما به سمت پایین کوه حرکت کردیم پس از گذر از مسیر هایی که وزش باد شدید و کولاک پا کوب را از بین برده بود........ با استفاده از تجربه دوستان به کلبه ای در نزدیکی آبشار رسیدیم که تعدادی از بچه های گروه های دیگر آتش کم رمقی  برپا کرده بود و کمی استراحت و گرم شدن کنار آتش و خوردن چای و اندکی غذا ، در انتظار گروه اول ایستادیم  واقعا سرما شدید بود و  توقف و بیحرکت بودن باعث شده بود  اثرات سرما بیشتر خودس رو نشون بده ..... 

 

 

خلاصه پس از رسیدن گروه اول و ملحق شدن آنها برای اینکه به تاریکی هوا بر نخوریم به سرعت حرکت کردیم وقبل از غروب آفتاب به قهوه خانه  ماسوله رسیدیم در حال صرف چای داغ بودیم که یکی از اعضای قدیمی کوبار که به اتفاق خانواده جهت عکاسی و گشت و گذار به ماسوله آمده بود رو دیدیم اون کسی نبود جز علیرضا عزتی استاد عکاسی، که عکس زیر رو ایشان برایمان فرستادند.

کلاً تجربه متفاوتی بود ........ البته انتقاداتی نیز در مورد دوستان کوهیار مطرح شد که قرار شد آقای فرزانگان  جهت افزایش کیفیت فنی و اخلاقی گروه ، به اطلاع دوستان مربوطه برسونه......

برای دیدن تعدادی از عکسها و گزارش به روایت گروه کوهنوردی آریای انزلی به آدرس زیر مراجعه نمائید( روی آیتم آبی رنگ کلیک کنید)

http://www.aryaanzali.ir/post/102

برنامه اولین صعود زمستانی - لاسه سر ماسوله

مکان : قله لاسه سر

مسیر : از شهرک تاریخی ماسوله

تاریخ :24-10-89 

با هماهنگی آقای علی فرزانگان در صورت مساعد بودن شرایط جوی این صعود با مشارکت گروه آریای انزلی در تاریخ مذکور انجام خواهد شد

ساعت 5:30 صبح در میدان جهاد

به همراه داشتن کوله پشتی و لباس گرم و آب و غذا لازم به کلیه کوهنوردان توصیه می شود

در صورت تغییر برنامه به علت هوای نامساعد مسیر جایگزین اعلام خواهد شد

تروشوم - سخت و طاقت فرسا ولی زیبا و دلفریب

خلاصه بعد از هفته ها دوری از فعالیت کوهنوردی ، عزم بچه ها جزم شد که هر طوری شده برنامه این ماه لغو نشه !! چون چند باری بدلایل مختلف در دقایق پایانی برنامه صعود لغو شده بود..... 

برنامه صعود مشترک به اتفاق گروه آریای انزلی به  ارتفاعات تروشوم در تاریخ 21-8-89 انجام شد. 

سرپرست گروه آقای داود کریم بخش 

هماهنگ کننده دو گروه آقای علی فرزانگان 

ارتفاع :  2450 متر  

زمان تقریبی دسترسی به قله : کمتر از 5 ساعت

شرکت کنندگان آقایان زینالی ،کیابی ، داود کریم بخش ، نارنگار،علی کریم بخش  ، حمید مولایی ، فریدون فخر،نظام مهران ، علی فرزانگان ، ابراهیم مهدیزاده ، بهنام برومند ، بابک طالب خانی 

زیبائیهای طول مسیر وصف ناشدنی است ، ترکیب بندی رنگها ، مناظر بدیع و چشم نواز و کلبه های زیبای حاشیه جنگل واقعا دیدنی بود  

گزارش صعود مشترک به روایت وبلاگ گروه کوهنوردی آریای انزلی   

http://www.aryaanzali.ir/post/93

  پاییز زیبا

 

 

 تروشوم استوار .....

 

  

  

 

 

 

کلّه قندی (قندکلّه) صعود زمستانی

 کلّه قندی ماسوله (قند کلّه)

 واژه های کلیدی :هوای مه آلود ، کلبه های کوهستانی ، ماسوله ، باد شدید ، گیلان ، قند کله

روز 2 بهمن ماه سال هشتاد و هشت 

سرآغاز یک صعود زمستانی بود روزیکه بررسیهای هواشناسی خبر از هوایی ناپایدار و نامطمئن میداد ، ساعت 7 صبح ماسوله بودیم در جاده های پر پیچ و خم کوهستانی ماسوله مه بسیار شدیدی همه جا را فرا گرفته بود که رانندگی را سخت کرده بود هوا هنوز روشن نشده بود و تاریکی و مه شدید ، باعث شده که تصمیم گیری برای صعود را با روشنتر شدن هوا قطعی کنیم چون مه واقعا غلیظ و .... 

همه بچه ها به لباسهای گرم مجهز بودند و وجود تجهیزات مناسب در صعود های زمستانی خیلی مهمه چون واقعا هوا غیر قابل پیش بینی است  ساعت 7:30 دقیقه تصمیم برای صعود قطعی شد و قرار شد از مسیر للندیز به کله قندی صعود کنیم  ...... قرار ما با بچه های انزلی (گروه مشترک آوای کوهستان و آریای انزلی) در للندیز بود تا با استفاده از تجارب پیشکسوتان گروه و سرپرستی آقای علی فرزانگان بتوانیم صعود خوب و بی خطری داشته باشیم 

یک کم که از ماسوله فاصله گرفتیم زیبائیهای طبیعت بیشتر خودش رو نشان داد مه غلیظ زیر پای ما همچون دریایی بیکران سفید رنگ خود نمایی می کرد و خانه های زیبای ماسوله کم کم بیشتر و بیشتر در لابه لای مه گم میشدند .....  

هوا خیلی خوب شده بود و واقعا ما فکرش رو نمی کرذیم که به این راحتی از مه و ابر فاصله بگیریم ولی گویی اینکه مه بدنبال ما به سرعت در حال حرکت بود و ما را تعقیب میکرد  .......... یه جایی دقیقا قبل از للندیز که واقعا منطقه رویایی است و من واقعا عاشق اون جا هستم چمن یکدست و تمیز ، درختهای زیبا و چشم انداز فوق العاده ایی که تصور نگهداری این نظم و یکدستی  در چمن و درختان بدون نظارت یک باغبان به این صورت برقرار شده است ....

چند جایی بین راه تصمیم گرفتیم برای صبحانه توقف کنیم ولی وزش باد اجازه نداد و خلاصه ساعت 9 به دشت للندیز رسیدیم با همکاری بچه ها آتش  خوبی برپا شد و در اون هوای خنک یه چایی داغ با تخم مرغ نیمرو شده واقعا دلچسبه و حتی از

پلا کباب هم بیشتر میچسبه!!

 

یک نکته جالبه اینه که متاسفانه شهریها همیشه فرهنگ و اعتلای فرهنگی رو متعلق به خودشون میدونن ولی موقعیکه آتیش و نیمرو رو آماده میکردیم یکی از ساکنین محلی با خوش رویی به ما نزدیک شد و پس از احوال پرسی و توصیه هایی برای طبخ بهتر نیمرو مخصوص با کره !! خیلی مودبانه از ما خواست که در حفظ طبیعت و نریختن زباله دقت کنیم و این در خواست  مرد ساده دل روستایی خیلی جالب و دوست داشتنی بود کما اینکه  بعضی از افراد که اسیر فرهنگ شهرنشینی خود هستند!! در سفرهایی برون شهری با کمترین توجه به طبیعت زیبا در تخریب آن از هیچ کوششی دریغ نمیکنند!!! ( حیف شد که یه عکس یادگاری باهاش نگرفتیم) 

پس از صرف صبحانه حدود ساعت 10 برو بچه های گروه آوای کوهستان و آریا به  للندیز رسیدند و پس از صرف چای داغ و اندک صبحانه ،عازم قله شدیم

کوهستان ، کوهنوردی ، کوه ، دشت للندیز ، کلبه زمستانی

ارتفاع 2700 متری قله کله قندی ( قند کله)  بچه ها را برای صعود مصمم تر کرده بود و بزرگترین مشکل کمبود زمان و وقت برای صعود و برگشت بود چون با کوتاه بودن زمان روشنایی روز باید بر سرعت صعود افزوده میشد و این کار را یک کم سختر میکرد..... 

 

در میانه راه باد شدیدی در حال وزیدن بود و سرعت باد بقدری زیاد بود که کنترل مسیر حرکت بسیار سخت شده بود و سرمای هوا نیز افزون بر مشکلات شده بود بطوری که عکس برداری را در قسمتهایی از مسیر غیر ممکن کرده بود.

 

چشم انداز زیبا و مناظر  آنقدر دلفریب بود که فقط با دیدن قابل توصیف است هرچه بر ارتفاع افزوده میشد چشم انداز زیباتر و رویایی تر میشد ، دریایی از ابر و مه در زیر پای ما وجود داشت و دشت للندیز و کلبه های آن در زیر مه فرو رفته بود در مسیر از توده های از برف گذر نمودیم ولی کمتر از حد انتظار بود ..... واقعا شانس آوردیم که هوا آفتابی بود و در این آفتاب کم رمق و  سوز باد حتی برای لحظه ای توقف سرما بر وجود ما مستولی میشد من همش به این فکر میکردم که اگه هوا برفی یا بارونی بود چی میشد!!!!سرعت باد رو میتونم اینجوری توصیف کنم که شما با سرعت  140 کیلومتر در ساعت  در حال رانندگی باشید و سرتون رو از پنجره ماشین ببرید بیرون.... تصورش هم سخته .... ولی واقعا خیلی شدت و سرعت باد در اون نزدیکیهای کله قندی زیاد بود....

باد ، کوه ، قله ، کوهپایه ، ورزش، 

کله قندی ، کله قندی ، کوهپایه ، دشت ، برف

کوه ، کلبه کوهستانی ، صعود زمستانی ، کله قندی

ساعت 13:30 به کله قندی رسیدیم ........در  قله وزش باد بقدری بود که در  ما نتوانستیم پرچم گروه را برپا کرده  و عکس بگیریم  در طرفین ما از یک سو قله آسمان کوه با  چهره ای برفی خود نمایی می کرد و در سمت مقابل شاه معلم و کمی آنطرف تر ، تروشوم ........ برای اینکه در تاریکی هوا گیر نکنیم سریعا مسیر برگشت را در پیش گرفتیم ......  

افرادیکه که به قله نیامده بودند در للندیز مانده بودند بعلت اینکه مه شدید در دشت للندیز نشست کرده بود کمی تغییر مکان دادند و منتظر ما بودند نهار و چای داغ را صرف کردیم و راس ساعت 15:30 در حالیکه در کل مسیر مه شدیدی حکمفرما بود به ماسوله رسیدیم 

واقعا روز به یاد ماندنی بود و جای همه کسانی که نتونسته بودند بیایند واقعا خالی بود. 

زحمت ترانسفر ما با آقای فخر بود ، آقای مجید تقوی و آقای مهدیزاده و آقای فرزانگان هم مشارکت داشتند بابک طالب خانی هم ....... 

برنامه بعدی گروه صعود به منطقه گاوکول رودبار هستش که در تاریخ 30-11-88 در صورت مساعد بودن هوا انجام خواهد شد.

للندیز ماسوله - گزارش تصویری اولین صعود گروه کوبار

پس از کش و قوس های فراوان و علیرغم بدقولی های عده ای از ورزشکاران کوبار (کمیتۀ ورزشی بیمارستان آریای رشت)، بالاخره برنامه حرکت برای ساعت 5:30 صبح روز جمعه 25 اردیبهشت تنظیم شد و قرار شد که همگی جلوی رستوران شاندیز جمع شویم افرادی که ما را در این سفر همراهی کردند

1- آقای فریدون فخر ( حسابداری بیمارستان آریا)  سرپرست

2- آقای مجید تقوی ( تاسیسات و تجهیزات بیمارستان آریا) جلودار

3- آقای قادر نوروزمهر (مدارک پزشکی بیمارستان دکتر حشمت ) عقب دار

4- آقای بابک طالب خانی (مدارک پزشکی بیمارستان دکتر حشمت )هماهنگی و پشتیبانی

5- آقای مهدی مهدوی ( بازار گلستان )

6- آقای ابراهیم مهدیزاده ( مدارک پزشکی بیمارستان آریا )

7- آقای ابوالقاسم آبرود (مدارک پزشکی بیمارستان دکتر حشمت )

8- آقای پیمان شمسی پور ( شرکت لوله و پروفیل نسیم شمال)

علیرغم تاکید در ساعت حرکت بازهم تعدادی از نفرات دیر تر از زمان مقرر در محل مذکور تجمع کردند ولی ساعت 5:50 به سمت فومن حرکت کردیم تا در میدان اصلی شهر فومن آخرین عضو گروه (آبرود) هم به ما محلق بشود ولی امان از خواب صبحگاهی ..... آقای آبرود با یه داستان قدیمی و با تاخیر زیاد به ما محلق شد ما هم از فرصت استفاده کردیم یه فکری  به حال نان صبحانه کردیم ! نانوایی های فومن هم همشون شلوغ بودند و 10 تا نان تازه سفارشی تافتون 2 لایه ! تهیه کردیم و به استقبال همنورد جا مانده رفتیم  و خلاصه عازم ماسوله شدیم .......

ساعت 7 صبح ماسوله بودیم ما فکر میکردیم که خیلی زود رسیدیم ولی غافل از اینکه جای پارکی برای پارک کردن وسایل نقلیه پیدا نمی شد ! و به زحمت در انتهای شهرک تاریخی ، ماشینها را پارک نمودیم و عازم مسیر زیبای ارتفاعات للندیز شدیم ......

هوای لطیف و زیبای کوه ، واقعا وصف ناشدنی بود و  طراوت خاصی را به اعضای گروه  بخشیده بود و حضور گسترده کوهنوردان در ماسوله ، نشانگر جاذبه های مسیر های کوهستانی این منطقه بود و در طول مسیر جنگلی و زیبا ، صدای آواز پرندگان و رنگ های شفاف مناظر توجه ما را بخود جلب نموده بود و واقعا جای سایر اعضاء گروه و بالاخص کادر پزشکی خالی بود !! (( لازم به ذکر است که این افراد خواب صبحگاهی و اس ام اس نویسی رابرحضور فعال در میدان ورزشی و کوهنوردی ترجیح داده اند و به بهانه هایی غیر ورزشی از .......  !!))

جهت صرف صبحانه در بین راه توقفی کوتاه نمودیم  و بساط چای داغ توسط دوستان فراهم گردید و پس از صرف صبحانه به راه  خود ادامه دادیم.

نکته جالب حضور مهربان افراد در مسیر کوهنوردی بود که پس از رودرو شدن با هم ، با گفتن خسته نباشید  و خوش رویی و سایر کلمات محبت آمیز از کنار هم گذر می نمودند و وجود طراوت کوهساران ، لطافت  و مهربانیی را در وجود کوهنوردان پدیدار می کرد ، کما اینکه زندگی پیچیده شهری ، چنین برخوردی را در معابر شهری و زندگی روزمره کمتر میتوان دید ! و افراد ، کم تحمل تر و کم محبت تر هستند....... که این از مزایای طبیعت و جز فرهنگ زیبای کوه و ورزش است.

در بین راه  اعضا ء گروه کوبا از فرصت های کوتاه جهت عکسبردای و استراحت ،بهره گیری  لازم  نمودند.

حدود ساعت 10:30 به ارتفاعات للندیز که دشتی سبز و با چشم اندازی زیبا بود رسیدیم و در گوشه ای از دشت ، چشمه از آب زلال کوهستان جاری بود که بچه ها با دست زدن به این آب خستگی سفر را از تن بیرون کردند.

گروه حدودا پس از توقف 3 ساعته و صرف ناهار و استراحت ساعت 13:30 جهت بازگشت حرکت نمودند

در مسیر بازگشت به گله ای از بزها برخورد نمودیم و بچه ها گروه از بزهای زیبا با نان تافتون پذیرایی گرمی بعمل آوردند که مورد استقبال بزها و سگ های گله قرار گرفت!!!!!

و به اتفاق گروه حدود ساعت 15:30 به شهرک ماسوله برگشتیم ................. لطافت و طراوت صبحگاهی ، جای خود رابه شلوغی و تراکم جمعیت بازدید کننده از این منطقه داده بود  و ازدحام مردم در خیابان و کوچه های تنگ ماسوله مشهود بود .......... خیلی خوشحال بودیم که ما ، قبل رسیدن این جمعیت ، توانسته بودیم این لطافت را لمس کنیم و با بچه ها تصمیم گرفتیم که در سفرهای بعدی از صبح زودتر ، سفر را آغاز کنیم تا از مزایای سحرخیزی بهره بیشتری ببریم.

با تشکر از صبر و حوصله شما

گروه کوبار از شنیدن نظرات شما در راستای بهبود محتوی  وبلاگ و همچنین پیشنهادات ورزشی استقبال می نماید  شماره پایگاه اطلاع رسانی

9820009376294741 : sms center

 Email : [e-mail]