چکیدۀ جام دوستی

 چکیدۀ جام دوستی 

   

     سرانجام پس از گـذشت ۳۶ روز، نخستین جـام دوستی با همـۀ فـراز و نشیب ها و 

 کاستی هایش به پایان رسید. وظیفه دانستیم درانتهای راه و در ایستگاه آخر، بازخورد 

 آنچه شاهـد بودید و آنچه ندیدید را در یک جمع بندی کلّی به همه بنمـایانیم تا مطلبی 

 نگفته و رازی نهفته نماند. 

 آغازمسابقات : سه شنبه ۳۱ خرداد ۹۰     ؛       پایان مسابقات : سه شنبه ۴ مرداد ۹۰  

 تعداد روزهای مسابقات :  ۸ روز مفید

 تعداد کلّ بازی ها : ۱۶ بازی ( ۱۳ بازی بابُردیک تیم و ۳ بازی باتساوی دوتیم تمام شد ) 

 تعداد تیم های شرکت کننده : ۸ تیم     ؛     تعداد کلّ بازیکنان : ۶۳ نفر 

 مقام اوّل : آزمایشگاه   ؛   مقام دوّم : دانشگاه علوم پزشکی   ؛   مقام سوّم : سهند 

   

 تعداد گل های زده درکلّ مسابقات :  ۷۶ گل ( بدون احتساب پنالتی های روز آخر ) 

 میانگـین گل های زده درهر بازی :  ۴,۷۵ گل  

 پـُرگل ترین بازی ها : سه بازی ۹ گله  >  کاسپین ۷  ستارگان ۲ 

                                                            آزمایشگاه ۷  پیش کسوتان ۲ 

                                                             سهند ۵  دکترحشمت ۴ 

 کم گل ترین بازی ها : سه بازی ۲ گله  >  دکترحشمت ۲  پیش کسوتان ۰ 

                                                            سهند ۱  علوم پزشکی ۱ 

                                                            آزمایشگاه ۱  علوم پزشکی ۱  

 آقای گل مسابقات :  علیرضا نُزهتی (آزمایشگاه) با ۷ گل زده

                 

 جدول سایرگلزنان : _عزّت الله نمازی (آزمایشگاه) با ۶ گل زده 

                           _یاسر عاشوری (علوم پزشکی) و مهدی مهدوی (سهند) با ۵ گل زده 

                      _نوید جهاندیده (کاسپین) ، اسکندرحبیبی (سهند) ، مهران رفیع زاده 

                        (علوم پزشکی) و حسین طاهری (دکترحشمت) با ۴ گل زده  

 بهترین خطّ حمله :  ۱- آزمایشگاه با ۱۶ گل زده در۵ بازی (۳,۲ گل به ازای هربازی) 

                             ۲- سهند با ۱۳ گل زده در۵ بازی (۲,۶ گل به ازای هربازی) 

                             ۳- دکتر حشمت با ۱۲ گل زده در۵ بازی (۲,۴ گل به ازای هربازی) 

 بهترین خطّ دفاع :  ۱- علوم پزشکی با ۶ گل خورده در۵ بازی (۱,۲ گل به ازای هربازی) 

                            ۲- آزمایشگاه با ۸ گل خورده در۵ بازی (۱,۶ گل به ازای هربازی) 

                            ۳- کاسپین با ۶ گل خورده در۳ بازی (۲ گل به ازای هربازی) درکنار 

                                 سهند با ۱۰ گل خورده در۵ بازی (۲ گل به ازای هربازی) 

 ضعیف ترین خطّ حمله :  ستارگان با ۳ گل زده در۳ بازی (۱ گل به ازای هربازی) 

 ضعیف ترین خطّ دفاع :  پیش کسوتان با ۱۵ گل خورده در۳ بازی (۵ گل به ازای هربازی)   

 تنها تیم بدون شکست جام :  آزمایشگاه بیمارستان آریا  

 هزینۀ کلّی مسابقات :  ۱۰,۶۹۵,۰۰۰ ریال  

 هزینۀ مسابقات به تفکیک :  ۷,۷۷۵,۰۰۰ ریال، بابت خرید جوایز 

                                  ۱,۹۲۰,۰۰۰ ریال، بابت حقّ داوری 

                         ۱,۰۰۰,۰۰۰ ریال، بابت تدارکات (آب معدنی، آبمیوه، شیرینی و ...)  

 منابع مالی :  ذیحسابی بیمارستان آریا  ۸,۰۰۰,۰۰۰ ریال 

                         آقای دکتر سیّدحسین علوی  ۱,۹۲۰,۰۰۰ ریال 

                                                سایر علاقه مندان  ۱,۰۰۰,۰۰۰ ریال     

 مبلغ باقی مانده :  ۲۲۵,۰۰۰ ریال  >  ( که انشاء الله درآینده صرف نیازهای ورزشی 

                                                      ورزشکاران خوب و شایستۀ کوبا خواهد شد )  

  سپاس بی کران تقدیم :  

 ۱-  حضرت دوست، که هر چه خواستیم و توانستیم، از عنایت اوست.

 ۲-  ۶۳ ورزشکار علاقه مند و باانگیزه، که بدون حضور و بازی خوب آن ها چنین جامی شکل 

      نمی گرفت.

   

 ۳-  آقایان حسین طاهری و دکتر سیّدحسین علوی (نمایندگان ۲ تیم مهمان)، که دعوت ما 

      را برای شرکت در این دوره از مسابقات پذیرفتند و بازی ها را جلای بیشتری بخشیدند.

                  
 

۴-  هیئت مدیرۀ محترم بیمارستان آریا ( به ویژه آقایان دکتر آصف پور، دکتر صفـر پور و دکتر 

      پوربهادر )، که پشتیبانی مالی آن ها پایان خوشی برای این بازی ها رقم زد!      

 ۵-  بر و بچّه های خوب بیمارستان آریا، که چه درمقام بازی، و چه درمقام تماشا، تشویق،  

      تدارکات و برگزاری این مسابقات سنگ تمام گذاشتند.

   

 ۶-  آقای علی مقدّم، پرسنل کارکشته وتوانای صندوق بیمارستان، که به عنوان اُستوارترین 

      تماشاگر این مسابقات، درهر ۱۶ مسابقه حاضرو ناظر و مایۀ پشت گرمی و نیرو بخشی  

      مداوم ما بودند.

                

 ۷-  آقایان رضا قوامی و محسن کلوری، داوران رسمی هیئت فوتبال استان گیلان، که ما را 

      در امر قضاوت این دیدارها یاری دادند.

   

۸-  آقای محمود کریمی، پیش نهاد دهنده و برگزارکنندۀ اصلی این دوره از مسابقات، که با 

      علاقه مندی و پشتـکار بی نظیر خود، بار سنگین مسئولیّت این مسابقات را تا آخـر به 

      دوش کشیدند.

                

  ۹-  آقای رضا جهانگیری، پرسنل محجوب واحد حسابداری و بازیکن پیش کسوت بیمارستان 

      آریا، که درشکل گیری هرچه بهتر این مسابقات نهایت تلاش خود را به عنوان کادر اصلی 

      برگزارکننده مبذول داشتند. 

 ۱۰-  آقای ابراهیم مهدی زاده، چهرۀ دوست داشتنی و همیشه فعّال واحد دبیرخانه، که بجز 

      بازی در تیم سهند، در تدارکات این دوره از مسابقات (نظیر آماده سازی زمین مسابقه و 

      حمل و نقل وسایل ) نیز نقش داشتند.

     

 ۱۱-  آقای اسکندر (سعید) حبیبی، ازکارکنان بااخلاق و زحمتکش واحد خدمات، که علاوه بر 

       درخشش در تیم سهـند، کمک فراوانی در تدارکات و نیز جمع آوری توپ های مُردۀ بازی 

       ارائه کردند.

   

 ۱۲-  آقای علی شفقت مرادی و حسن مالداران، که گذشته از بازی درتیم های متبوعه، در 

        کار جمع کردن توپ های مُرده، ما را یاری دادند.

              

     

 ۱۳-  آقای حسین (بهنام) برومند ، که به غیر از حضور درتیم آنژیو، با واگذاری طولانی مدّت و 

        بدون چشمداشت دوربین عکّاسی خود ( حتّی درزمانی که به خاطر مسافرت خارج از 

        استان، به آن نیاز مبرم داشت! )، امکان ثبت خاطرات تصویری این جام رابرای همیشه 

        و همه میسّر ساخت.

     

 ۱۴-  خواهرزادۀ گلم، صفا پورتوکّلی، که با قبول زحمت فیلم برداری درروز آخر مسابقات، دو 

        دیدار رده بندی و فینال را با تصاویر متحرّک و زنده، جاودانه ساخت. 

    

   جای خالی دوستان درجام دوستی

    دراین جام نیک انجام، جای خالی ۲ دوست، دوستان آن دو رامی آزُرد. نبود این ۲ یارعزیز، 

 که خود ازبنیان گذاران اصلی و اوّلیّۀ کوبار بودند و علی القاعده می بایست ازمتولّیان برگزاری 

 این جام نیز باشند، مایۀ تأسّف بود و اسباب نامُرادی. نخست آقای رضا (بابک) طالب خانی، 

 که به سبـب مشکلات شخصی ( که البتّه برای حقیـر پذیرفته نیست ! )، از هرگونه همکاری 

 ایشان درطول مسابقات، بی نصیب ماندیم ؛ و دوّم آقای حسین حسین زاده، که یک قـطعۀ 

 کوچک فلزّی در جمجمه، مدّت ها است که کلّ حافـظۀ ورزشی وی را پاک کرده و او را ازتمام 

 فعّالیّت های فیزیکی، به جز ضروریّات فیزیولوژیک زندگی، دور نگه داشته ! برای هر دو آرزوی 

 توفیق داریم وامیدواریم هرچه زودتر آن ها را درجمع ورزشی خود بیابیم و ازنو تجربۀ روزهای 

 خوش گذشته را باهم تکرار کنیم.

    

        درپناه حق، سالم وشاد باشید.

دیدارهای رده بندی و فینال جام دوستی

    دیدارهای رده بندی و فینال 

        جــام دوسـتی 

   

 سهند بر مسند سوّمی تکیه زد

    دردیدار رده بندی، درآخرین روز مسابقات جام دوستی، سرمه ای پوشان سهند به مصاف 

 سرخ پوشان حشمت رفتند تا تکلیف اشغالگران سکّوی سوّم این دوره ازمسابقات را روشن 

 کنند.

  

    سهند ازابتدای بازی چهرهء تهاجمی خود را به رخ حریف کشید. دراین بین، مهدی مهدوی 

 سر پُرشوری داشت و بر خلاف بازی های قبل، آمده بود تا ارزش های مُستـتـر خود را نمایان 

 کند. او دو بار دردقایق اوّل و دوّم بازی، ازجناحین چپ و راست، دروازهء حشمت را تهدید کرد؛ 

 که باراوّل با واکنش یعقوبی دفع شد و باردوّم، توپ از کنار دروازه راهی اوت گشت.  

    درمقابل، تیم حشمت روز خوبی را پشت سر نگذاشت و از همان ابتدا، برخلاف بازی های

 گذشته، سنگین و بی انگیزه نشان می داد.

  

    در دقیقهء ششم، حبیبی از پاس اشتباه دکتر شیـرخانی سود برد و پس از کنترل، توپ را 

 به مهدی مهدوی سپرد؛ مهدی یکی دو قدم جلوتر رفت و با یک ضربهء نوک پای محکم، گل 

 اوّل بازی را به ثمر رساند.  

    هنرنمایی عبّاس مهدی زاده دو بار در دقایق هفتم و نهم، بچّه های حشمت را از رسیدن  

 به گل تساوی باز داشت؛ بار اوّل شوت سنگین از راه دور پورحسین و بار دوّم ضربهء پُر قدرت 

 خانی پور، با واکنش دیدنی این دروازه بان ارزنده مهار شد. 

               

    عبّاس مهدی زاده، سنگربان اوّل سهند، نقش غیرقابل انکاری در صُعود این تیم داشت !

    اسماعیل موسی زاده، که دراین بازی به تشخیص مربّی تیم ازابتدا درترکیب اصلی سهند 

 جای گرفته بود، دو بار در موقعیّت تک به تک با دروازه بان ضعیف نشان داد تا نیمکت نشینی 

 درازمدّت او برای همه موجّه باشد!  

    دقیقهء هشتم، حبیبی پاس طهموری را با قدرت به طرف دروازه کوبید و مهار دو مرحله ای  

 یعقوبی توپ راجلوی پاهای موسی زاده کاشت ولی اسماعیل دروازه را دو مترآن طرف تر دید 

 و ضربهء rebound را با روی پا به خارج فرستاد. دقیقهء دهم، شوت اسماعیل ازجناح راست 

 با واکنش دروازه بان به بیرون رفت و ضربهء کرنر حبیبی، اسماعیل را در شرایط صد درصد گل 

 قرار داد ولی ضربهء کم دقّت این بازیکن، نتیجه را هم چنان یک بر صفر باقی نگه داشت!   

                  

       ماشین اسماعیل موسی زاده برای فوتسال ، بدنه ای سنگین و موتوری کم شتاب دارد ! 

    بنابه یک قانون نانوشته در فوتبال، وقتی تیمی موقعـیـّت های عالی را به گل تبدیل نکند، 

 تیم مقابل این کار را خواهد کرد! دقیقهء ۱۱، درحالی که ذهن طهموری ازلحظاتی قبل درگیر   

 بندکتانی خود بود! دکتر شیرخانی ازاین فرصت استفاده کرد و توپ را به  فضای خالی پشت 

 او ، درجایی که محمّدرضا پورحسین حضور داشت، فرستاد و این بازیکن با دریافت و کنترل 

 توپ، آن را از زاویه ای بسته درقعر دروازهء سهند جای داد. 

    کمتراز یک دقیقه پس از به ثمررسیدن گل تساوی، خطر جدّی دیگری دروازهء تیم سهند را  

 تهدید کرد ولی این بار بخت باپورحسین یارنبود. یک و دوی دکترشیرخانی با خانی پور، توپ 

 را تا درون محوطهء جریمهء سهند پیش راند؛ خانی پور ازغفلت مدافعین سهند، بویژه مؤدّب، 

 استفاده کرد وتوپ رابایک پشت پای تکنیکی برای پورحسین لقمه کرد ولی این بازیکن توانا 

 دروازهء خالی و موقعیّت صددرصدِ گل را درکمال ناباوری به هدر داد تا حشمت هیچ گاه دراین 

 بازی از سهند پیش نیفتد!

  

     محمّدرضا پورحسین ( نفر سمت راست ) دربازی با سهند ۲ گل زد و یک پاس گل داد  

             ولی گلی که نزد، شاید تأثیر بیشتری در تغییر سرنوشت بازی داشت !   

    درادامه، ابی یک بار پاس طلایی مهـدوی و یک بار پاس عمقی و زیبای مؤدّب را در جلوی 

 دروازهء حریف بی ثمر گذاشت تا پورحسین خیلی احساس گناه نکند!  

    لحظاتی بعد شوت سنگین و ازراه دور حبیبی با عکس العمل زیبای یعقوبی به کُرنر رفت؛ 

 و درآخرین دقیقهء نیمهء اوّل، همین دروازه بان، ضربهء بغـل پای محکم مهـدوی را، که حاصل 

 همکاری یک و دوی او با سعید حبیبی بود، ناکام گذاشت تا دو تیم با شرایط یکسان ازلحاظ  

 گل های زده، به استقبال نیمهء دوّم بروند. 

  

   بازیکنان سهند در این دیدار : از راست > حبیبی - ابی مهدی زاده - طهموری - مهدوی - 

                   مؤدّب - علی مهران ( مصدوم ) - موسی زاده /  نفرجلو > عبّاس مهدی زاده 

    نیمهء دوّم، زمان اجرای فستیوال گل بود و ۷ گل بین دو تیم ردّ و بدل شد! در دقـیـقهء ۱۶، 

 سعید با چابکی توپ خیراندیش رادزدید و ازجناح چپ فرار کرد امّا ضربهء آخروکم دقّت او، که 

 با پای راست نواخته شد، راه دروازه را پیدا نکرد.  

    دو دقیقه بعد، محمّد مؤدّب این ناکامی راجبران کرد و پاس اشتباه دکتر شیرخانی را بین 

 راه دریافت و با یک ضربهء بغل پای زیبا، به گل پیروزی تیمش مبدّل ساخت.  

    دقیقهء ۲۲، مثلّث همکاری مهدی، مؤدّب و ابی نتیجه دادوشوت نوک پای مهدی مهدوی 

 اختلاف دو تیم را به ۲ گل افزایش داد.

  

  مهدی مهدوی به جرأت بهترین و کم اشتباه ترین مهرهء سهند در این دوره از مسابقات بود !

    دقیقهء ۲۵، پاس کم دقّت ابی در جلوی دروازهء حریف لو رفت و خانی پور با تصاحب توپ و 

 جاگذاشتن مؤدّب و طهموری، ازسمت راست فراری راآغاز ودریک فرصت مناسب توپ را برای   

 پورحسـین ، که درسوی دیگر زمین تنها و چند متر دورتر از ابی ایستاده بود، فـرستاد تا بغل 

 پای آرام این بازیکن، بدون مزاحمت مدافعین سهند، به گل دوّم خود و تیمش بدل شود.  

  

     ابراهیم مهدی زاده ( ابی ) ، چهرهء دوست داشتنی و یار جنگنده، امّا پُراشتباه سهند  

                 که دراین دوره از مسابقات، برخلاف همیشه، گلزن نشان نداد ! 

    امّا شادی این گل چندثانیه بیشتر طول نکشید ولحظاتی پس ازشروع مجدّد بازی، اشتباه 

 مُحرز بچّه های حشمت، به ویژه خانی پور و انجام یک بازی ایستایی، باعث شدتا مـهدوی 

 بتواند به راحتی پاس ابی را تصاحب و سرضرب با بیرون پا به کنج دروازهء یعقوبی بفرستد. 

    یک دقیقه بعد، بازهم اشتباه ابی کار دست تیم سهند داد و پاس کور او در راه به وسیلهء 

 خیراندیش بلوکه و در نهایت نصیب حسین خانی پور شد وبا ضربهء روی پای محکم بازیکن 

 ارزشمند حشمت، پس از برخورد بانوک انگشتان عبّاس، به تور دروازهء سهند چسبید تا باز 

 هم اختلاف دو تیم به یک گل کاهش یابد. 

  

  خانی پور ( راست ) و دکتر شیرخانی ( چپ ) هرکدام یک بار دروازهء سهند را فرو ریختند !

    دقیقهء ۲۸، همکاری طهموری، سعید و ابی می توانست پایـه گذار گل دیگری باشد ولی  

 حرکت کُند و جاگیری بد طهمـوری در لحظهء آخر، سبب شد تا او هرگز به پاس طلایی زیبا و 

 تند و تیز ابی نرسد و هم چنان از زدن گل در این بازی ها محروم بماند!

                  

 محمّد طهموری، کاپیتان باتجربهء سهند، برای بازی در این گونه دیدارهای رسمی، 

                          باید فکری به حال نفس خود بکند !   

    یک دقیقه بعد، مـهـدوی پنجمین و آخرین گل سهند را در شرایطی به ثمر رساند که قصد 

 داشت یک پاس عمقی برای سعید حبیبی بفرستد ولی باازدحام جلوی دروازه و ازبین رفتن 

 دید دروازه بان، توپ مستقیما" وارد دروازه شد.

    

      گویا مهدی کمی دیر متوجّه شده بود که برای آقای گل هم جایزه ای درنظر گرفته اند !   

    به فاصلهء کمتر از چهل ثانیه از آخرین گل سهند، در یک رفت و برگشت، دکتر شیـرخانی  

 پاس پورحسین را درنزدیکی میانهء میدان دریافت می کند؛ مهدوی را از پیش رو برمی دارد و   

 از بین دو مدافع ثابت و مبهوت سهند، یعنی حبیبی و مؤدّب، توپ را برای چهـارمین بار با تور   

 دروازهء عبّاس آشنا می کند تا قاعدهء اختلاف یک گل دراین بازی کماکان پابرجا بماندو بازی  

 با نتیجهء ۴-۵ تمام شود.

    تلاش های کم جان بچّه های حشمت درواپسین دقیقهء بازی نتیجه ای نداد و این تیم قَدَر 

 باتمام شایستگی ها و درغیاب دو یارمصدوم خود، لقمانی و دل زنده دار، به مقام چهارم این

 دوره ازمسابقات بسنده کرد و جمع آوری ته ماندهء غنائم را به تیم سهند سپرد!   

  

  بازیکنان حشمت در این دیدار : ایستاده از راست > پورحسین - دکتر شیرخانی - خانی پور 

                                           نشسته از راست > طاهری - یعقوبی

  جام دوستی بهآزمایشگاهرفت ! 

    بالآخره پس از گذشت ۳۶ روز از شروع مسابقات، دیدار نهایی این دوره بین دو تیم بدون 

 شکست جام، یعنی آزمایـشگاه بیمارستان آریـا و منتخب دانشگاه عُلـوم پزشکی ، در 

 حضور انبوهی ازعلاقه مندان به رشتهء فوتسال، به ویژه کارکنان زحمتکش بیمارستان آریا، 

 که از ساعتی قبل در سالن ورزشی یادگار امام جمع شده بودند، برگزار گردید.   

  

       اندک اندک جمع مستان می رسند     اندک اندک می پرستان می رسند !

    دو تیم در ابتدا با پاس های تک ضرب و بازی آرام، به محک زدن یک دیگر پرداختند. اوّلین 

 حملهء جدّی دردقیقهء دوّم به دنبال دریبل فنّی نُزهتی صورت گرفت که پس از جا گذاشتن 

 حسن فرد و شوت سنگین با روی پای راست، با واکنش به موقع رهبری دفع شد. ۱۵ثانیه 

 بعد، نمازی با خطای عاشوری متوقّف شد و ضربهء کاشتهء نُزهتی، به شکل یک پاس غیر 

 منتظره به نمازی رسید و با ضربهء بغل پای محکم او از کنار دروازه راهی اوت شد.

  

 عزّت الله (فرامرز) نمازی، کاپیتان باتجربه و یارهمیشه مؤثّر تیم آزمایشگاه دردفاع وحمله  

    دقیقهء چهارم، پاس نُزهتی توسّط رفیع زاده بلوکه شد و به فرد رسید؛ فـرد از جناح چپ  

 فرار سریعی را آغاز کرد و دریک موقـعیّت عالی تک به تک، سمّاکی را دید ولی پاس زیبای 

 او هرگز به سمّاکی نرسید و اوّلین خطر جدّی از مقابل دروازهء پوریا گذشت. 

    تادقیقهء هشتم، اتّفاق خاصّی نیفتاد و دو تیم مانند دقایق اوّل به بازی محتاطانه و نیمه   

 تهاجمی خود ادامه دادند و از هرگونه ریسکی پرهیز نمودند. دراین زمان نُزهتی توپی راکه 

 ازعبّاسی دریافت کرده بود، به زیبایی هرچه تمام تر و با یک دریبل تکنیکی ظریف، ازمدافع 

 کارکشتهء علوم پزشکی، میرمعـصوم نـژاد، عبور می دهد و دوباره عبّـاسی را صاحب توپ 

 می کند ولی ضربهء محکم مرتضی با برخورد به سینهء فرد، راه دروازه رابسته می بیند.

               

  مرتضی عبّاسی، جوان پُرانرژی ویارتکنیکی آزمایشگاه، جای زیادی برای پیشرفت دارد!   

    ثانیه ای بعد، میرمـعـصوم نژاد، یاسر را از جناح چپ راه می اندازد و او پس از جا گذاشتن  

 نمازی، با یک ضربهء کم دقّت توپ را به خارج می فرستد.  

    دقیقهء نهم، شوت نسبتا"سنگین نُزهـتی از گوش چپ، به شکلی خطرناک ازکنار دروازه 

 بیرون رفت و لحظاتی بعد، ضربهء نوک پای رفیع زاده ازجناح راست، به تیر عمودی دروازه در  

 زاویهء مخالف اصابت کرد. 

    یک دقیقه بعد، میرمعصوم نژاد بخت خودرا آزمود و بادو شوت پی درپی، پوریا رابه واکنش  

 جدّی واداشت. در ۵ دقیقهء پایانی نیمهء اوّل، صدای دست و همهمهء تشویق تماشاگران و 

 لیدرهای فعّال آزمایـشگاه، که به جای دُهُل بر سطل زباله می کوفتند! بلند شد و تقریبا" تا 

 انتهای بازی ادامه داشت. 

  

  

    دقیقهء ۱۲، حملهء خطرناک دیگری درجلوی دروازهء آزمایشگاه شکل گرفت که باهوشیاری  نمازی درآخرین لحظه خنثی و پاس گل یاسر، قبل از رسیدن به رفیـع زاده، به وسیلهء فرامرز 

 جمع شدو ضربهء برگشتی رانیز پوریا مهار کرد. دریکی دو دقیقهء باقیمانده، دوتیم کارخاصّی   

 صورت ندادند و تسـاوی بدون گل توأم با خستگی مفرط بازیکنان، حـاصل کار آن ها در نیـمهء  

 نخست بود.   

    

    نیمهء دوّم با آهنگ تهاجم آغاز شد و لیدرهای مشوّق با تحریک و تحریض بازیکنان، به این 

 امر دامن می زدند!

  

    از دقیقهء ۱۷، این حملات با شوت مرتضی عبّاسی، که پس از برخورد با تیرک عمودی، در 

 دستان رهبری جای گرفت، شروع شد و یک دقیقهء بعد به نتیجه رسید. نمازی با یک پاس از 

 راه دور، امـیـنـیـان را صاحب توپ کرد و نوید همزمان باحرکت نُزهتی به طرف تیر دوّم، توپ را  

 به محوطهء جریمهء حریف فرستاد تا بغل پای آرام این بازیکن حرفه ای، کار را تمام کند و فریاد 

 شادی تماشاچیان را بیش از پیش برانگیزد.

  

    این گل زود هنگام، اگرچه آزمایشگاه را دردقیقهء هیجدهم بازی، یک بر صفر پیش انداخت 

 و علیـرضـا نُزهتی را آقای گل این دوره از مسابقات ساخت، ولی در ۱۲ دقیقهء باقیمانده،  

 کار را بر آزمایشگاه دشوار کرد و موجب تحمیل فشار زیادی براین تیم شد. حملات پی درپی 

 علوم پزشکی، یکی پس ازدیگری، بارشادت پوریا و هوشیاری دیگر هم تیمی هایش بی اثر 

 می شد.

  

  پوریا زبردست، شاید به اندازهء توپ هایی که دوروبرش ریخته، دربازی فینال توپ گرفت !

    نکتهء قابل ذکر در این دیدار، فداکاری عبّاسی و حضور غیرمنتظره، امّا خوش حال کنندهء او 

 بود که به علّت شکستگی اُستخوان اسکافوئید مچ دست چپ، ۴۸ ساعت قبل از آغاز بازی، 

 علی القـاعده نمی بایست در این دیدار حاضر می شد! همکاران پزشک به خوبی می دانند 

 که عوارض ناشی از جابه جایی و جوش نخوردن این اُستخوان کوچک، تا چه اندازه می تواند   

 درآینده موجب درد ومحدودیت حرکتی بیمار شود؛ ولی مرتضی علیرغم دانستن این موضوع،  

 حاضر نشد تیم خود را در دیدار آخر تنها بگذارد! 

    

 ازخودگذشتگی مرتضی (نفر سمت چپ) ازلحاظ پزشکی اشتباه وازنظراجتماعی ستودنی بود!  

    دقیقهء ۲۴، نمازی توپ را از زیر پای فرد وسپس یاسر آزاد می کند و درسوی دیگر، توپ به 

 دکترصدر می رسد؛ پاس زیبای دکتر درموقعیّتی عالی نُزهتی رانشانه می گیردولی علیرضا 

 به جای بازی منطقی، با حرکتی نمایشی، توپ را با داخل پای چپ به سمت عقب می زند 

 تا با واکنش دروازه بان به کرنر رود!

    

   علیرضا نُزهتی، آقای گل این دوره از مسابقات، شگردهای خاصّی برای گل زدن دارد ولی 

   با پرداختن بیشتربه کارگروهی و پرهیز ازتک روی وحرکات نمایشی، محبوب ترخواهد شد !  

    حملات بی امان تیم عُلوم پزشکی برای رسیدن به گل مساوی، هم چنان ادامه داشت و  

 تعویض های مکرّر و time out مربّی ها، فرصت کافی برای نفس گیری و recovery عضلات  

 خستهء بازیکنان آزمایشگاه فراهم نمی کرد؛ تا اینکه سرانجام دو دقیقه مانده به پایان بازی، 

 تلاش خستگی ناپذیریاران عُلوم پزشکی به بار نشست. حسن فرد، آغازگر این تاکتیک زیبا، 

 توپی را ازلابلای پاهای نیمه باز مرتضی به عمق فرستاد و رفیع زاده که ازغفلت نمازی سود 

 برده و تادو قدمی دروازه پیش رفته بود، سعی درتصاحب توپ نمود، ولی توپ ازپاهای او جدا  

 شد و او با سماجت تا روی خطّ دروازه، توپ را تعقیب کرد؛ در همین گیرو دار یاسرعاشوری   

 به سرعت جای خودرا عوض کردتا پاس طلایی رفیع زاده را، که درست قبل ازخروج تمام توپ 

 ازخطّ عرضی، برای وی ارسال شده بود، به زیبایی هرچه تمام تر، با یک بغل پا از زیر دستان 

 پوریا به قعر دروازهء آزمایشگاه بفرستد و آه حسرت ازنهاد هواداران آزمایشگاه بلند کند.

                  

   عاشوری (راست) و نُزهتی (چپ) هرکدام یک بار در بازی فینال، دوستی رااز یاد بردند ! 

    تیم خسته ونفس بریدهء آزمایشگاه دردقایق پایانی، برای حفظ نتیجه به دفاع مطلق روی 

 آورد و دراین بین نقش پوریا بارزتر بود؛ همان طور که درطول بازی نیزبارها وبارها حملات تیم 

 دانشگاه را ناکام گذاشته بود. سرانجام پس از سی دقیقه تلاش، دو تیم به نتیجهء مساوی 

 ۱-۱ رضایت دادند و کار به ضربات پنالتی کشیده شد.

  

                                  بازیکنان آزمایشگاه دراین دیدار :

  ایستاده ازراست > پیمان زبردست - نمازی - عبّاسی - پوریا زبردست - امینیان 

                  نشسته ازراست > دکتر صدر نوری - نُزهتی - عظیمی 

    تیم علوم پزشکی زدن ضربات را آغازکرد. فرد، رفیع زاده، عاشوری، میرمعصوم نژاد و میلاد 

 سمّاک، به ترتیب زنندگان ۵ پنالتی این تیم بودند. دراین میان پوریا موفّق شد پنالتی سوّم 

 را که توسّط یاسر نواخته شده بود، مهار کند تا کارنامهء درخشان او در این بازی به حدّ اکمل  

 برسد! اگر امکان سنـجش کمّی تأثیـر نفـرات یک تیم در نتـیجهء به دست آمده وجود داشت،

 بی شک نقش پوریا در پیروزی تیمش، بیش از ۵۰٪ بوده است.

               

   یاسر یک گل حسّاس زد ویک گل حسّاس هم نزد تا تیمش در پلّهء دوّم بایستد !

    درمقابل، تیم آزمایشگاه توانست هر ۵ پنالتی خودرا، که به ترتیب توسّط عبّاسی، نمازی، 

 امینیان، نُزهتی و دکترصدر زده شد، گل کُند و درمجموع باحساب ۵-۶ تیم قدرتمند دانشگاه 

 علوم پزشکی را شکست دهد و به مقام قهـرمانی نخستین دورهء رقابت های فوتسال جـام 

 دوستی نائل آید.

  

   دکتر بابک صدرنوری( نفرسمت چپ )، زنندهء آخرین و حسّاس ترین گل جام،  

              وحشت زیادی درهنگام زدن آخرین ضربهء پنالتی داشت !   

    تیم علـوم پزشکی اگرچه به مقـام نایب قـهـرمانی رسید، ولی به زعم حقـیر و بسیاری از 

 دوستان، از لحاظ تاکتیک های تیمی وکارمنسجم گروهی، بهترین تیم جام وبلکه شایستهء 

 قهرمانی بود و بچّه های آزمایشگاه برای شکست این تیم، حقّا" کار بزرگی انجام دادند!

  

                      بازیکنان عُلوم پزشکی دراین دیدار : 

 ایستاده ازراست > نقی رفیع زاده (مربّی) - دکترعلوی - رهبری - 

                                           مهران رفیع زاده - میلاد سمّاک - فرد 

                       نشسته ازراست > عاشوری - میرمعصوم نژاد - قاسم سمّاکی

    در پایان طیّ مراسمی ساده و دوستانه، جوایز تیم های اوّل تاسوّم، توسّط برگزار کنندگان 

 این مسابقات (آقایان محمود کریمی و رضا جهانگیری) و عدّه ای از پیش کسوتان و مسئولان 

 محترم بیمارستان ( آقایان علی مقدّم و غلامرضا قربانی ) تقدیم کاپیتان های سه تیم شد.

  

  

  محمّد طهموری، کاپیتان فهیم تیم سهند، درحال دریافت کاپ و جوایز مقام سوّمی 

       از آقای رضا جهانگیری، عضو کمیتهء برگزارکنندهء این مسابقات 

  پوزش : متأسّفانه باتری دوربین آقابهنام برای عکس برداری در زمان توزیع جوایز  

                                 مقام های دوّم و اوّل یاری نکرد !

    هدایای کوچکی نیز باعناوین آقای گل و تقدیر اززحمات توپ جمع کن، به علیرضا نُزهتی و  

 سعید حبیبی اعطاء گردید و بدین سان پروندۀ اوّلین جام دوستی در کوبار ( کمیتهء ورزشی 

 بیمارستان آریای رشت ) بسته شد. 

  

     از دم صبــــح ازل تــا آخـــر شـــام ابـــد        دوستیّ ومهربریک عهدو یک میثاق بود  

     بر در شاهم، گدایی نکته ای در کار کرد       گفت برهرخوان که بنشستم خدارزّاق بود

  

              یاحَق