صعود تامامی

      صعود تامامی      

     

    فتح للندیز در 11.11.11 

     

                                          عیب های ما چون تپـّه اند، 

                               مـا از تپـّۀ  خـود بـالا می رویــم 

                         وبرفرازآن جُزتپـّۀ دیگران چیزی نمی بینیم ! 

    دوّمین کوه پیمایی مشترک و مختلط دو گروه کوبار و GLX در روز جمعه بیستم آبان ماه

 ۱۳۹۰ درشرایطی استثنایی و کاملاً غیرقابل پیش بینی انجام شد.

     

    تا روز قبل از حرکت، به دلیل شرایط نامساعد جوّی و وجود یک سری مشکلات شخصی، 

 به ویژه سرماخوردگی تعدادی از اعضای گروه، تنها ۱۱ نفر در فهرست انتظار برای صعود قرار 

 داشتند، بنابراین تصمیم گرفتیم از خودرو VAN آقارضا به جای مینی بوس استفاده کنیم؛ 

 امّا درساعات آخر همه چیز دگرگون شد و با اضافه شدن ۸ نفر دیگر به لیست نهایی، جمع 

 ۱۹ نفره برای دوّمین صعود پاییزه رقم خورد؛ و باز هم تعداد خانم ها بیش تر از آقایان!

     

    به جز افزایش ۷۲ درصدی جمعیّت در واپسین ساعات، این صعود از جنبه های دیگری نیز 

 جالب توجّه و منحصر به فرد بود. اولاً هرچه منتظر ماندیم، نه صدای VAN آقارضا را ازداخل 

 کوچه شنیدیم، نه صدای خودش را از پشت گوشی تلفن! دراتّفاقی نادر، ظاهراً هوشیاری 

 آقارضا به تسخیر شکرخواب صبوح درآمده بود! و بدقولی ایشان موجب شد تا همگی سوار 

 برخودروهای شخصی خود، راه سفر را درپیش بگیریم و دعای آقا تورج را که تا ساعتی قبل 

 قراربود رانندۀ تنها خودروی شخصی همراهی کننده با خودروی جمعی ما باشد، مستجاب 

 کنیم!

     

    قبل از ساعت ۸ با ۴ خودرو و ۱۷مسافر به ماسوله رسیدیم، که ناگهان سروکلّۀ خودروی 

 پنجم هم پیدا شد! و آقا بابک سوار بر یک L90 مشکی متالیک جدید البیع، به همراه یک 

 مهمان خارجی از طایفۀ اِناث به جمع ما اضافه شد!

     

    ورود تامامی ایچیکی [ Tamami Ichiki ]، دخترچشم بادامی ۲۵ سالۀ ژاپنی 

 به جمع ما، درنوع خود اتّفاق بدیعی بود و توانست گروه کوچک کوهنوردی ما را تا آن سوی  

 مرزهای کشور گسترش دهد و البتـه بی شک این مهم را مدیون بابک هستیم.

     

    تامامی همچنین ناخواسته باعث حضور بابک در این جمع شد؛ زیرا آقای طالب خانی تا 

 روزقبل، به دلیل کشیک بودن خانمش، دل و دماغ همراهی بامارا دراین سفر نداشت ولی 

 تلاش برای حُسن انجام وظیفه درمسئولیّت میزبانی، او را به این کار واداشت.

     

    ازجمع ۲۰ نفرۀ صعـود قبلی، ۱۵ نفر حاضر و ۵ نفر غایب بودند؛ وخانم ها اِشتـرکا، شبان، 

 سیّارثابت، محمّدی و نبی زاده هریک به دلایلی ازهمراهی باجمع باز ماندند. درعوض گروه 

 پذیرای سه یار جدید بود : 

                             خانم عالیه هوشنگی ، خالۀ گرانقدر بنده

     

                               آقای سینا قربانی ، خواهر زادۀ ارشد ابی

     

                          و خانم شهرزاد فخر رحیمیان ، دختر گرامی آقای فخر

       

  که به همراه میهمان خارجی ما، تامامی، و ۱۵ یار قدیمی، ۱۹ کوهنورد مصمّم این صعود 

 را تشکیل میدادند. صعودی که به پاس حضور یک جهانگرد جوان ازشهر Fukuoka ژاپن،  

 به نام او، صعود TAMAMI نام گرفت.

     

    ساعت ۸ بامداد حرکت ازماسوله به سمت دشت للندیز شروع شدکه ۲۰ دقیقۀ اوّل در 

 یک مسیرانحرافی و اشتباه صورت گرفت و به بن بست غیرقابل عبوری ختم گردید.

             

    از همان ابتدا صُعوبت راه نسبت به مسیر کوروبار، برای عدّه ای ازخانم ها که در صعود 

 پیشین نیز شرکت داشتند، کاملاً مشخّص بود؛ خصوصاً اگرمثل خانم بنده برای اوّلین بار، 

 سنگینی بارکوله را بر دوش خود احساس می کردند! 

     

    خان اوّل درگذراز مسیر شیب دار رودخانه و عبور ازراه باریک و نسبتاً دشوار فوقانی آن، 

 با همّت همه و کمک کوهیاران جوان، به سلامت طی شد.

     

    خان دوّم، عبورازیک پُل چوبی دست ساز در مجـاورت آبشاری کوچک بود که پنجه های 

 خیس خود را بر روی صخـره ای صاف و ستـبر تـکیـه داده و آهـسته پایـیـن می آمد! اگـرچه 

 عیالات بزرگـوار بنده و آقا تـورج، به دلایل کاملاً محرمانه و البـتّه صددرصد منطقی، معـمولاً  

 عبور از زیرگذر پُل ها را ترجیح می دهند! 

     

     

    با رسیدن به بنای یادبود کوهنوردِ درگذشته، گروه برای صرف صبحانه در فضایی محصور 

 با سیم خاردار جمع شدند تا ضمن استراحتی کوتاه، باز به تماشای هنرنمایی آتش افروز 

 گروه، ابی چای ساز، بنشینند و از اشربۀ داغ مطبخ او بنوشند.

     

     

    پس ازصرف ناشتایی دوباره به راه اُفتادیم و از دامنۀ جنگلی کوه عبور کردیم. جنگلی با 

 درختانی نیمه عُریان وخشک، شاخه هایی تکیده وبرگ هایی فروریخته بربستری ریمناک 

 و سرد، که درآن برف و گِل باهم درآمیخته و بر سبزی مُحقّرو کم جان اطراف لبخند تمسخر 

 می زدند!

     

     

     

    هرازگاهی شعشعۀ نوری می دیدی که عاجزانه از لابه لای تنۀ بلند و شاخه های لُخت 

 درختان جنگل، چشمکی به تو می زدند که بهـار را از یاد نبری! و نیـز درختانی خودنمـا را، 

 که ازاین رنگ طبیعی برای high-light کردن موهای سبز برجای مانده بر قامت خویش،به 

 رایگان بهره می بردند!

     

     

    و امّا تنها سبزینه های پابرجای این طبیـعت خشن، خـزه های سمج و لزجی است که 

 اثاثیـۀ زندگی انگلی خود را، بی واهـمـه از حُـکم تخلیـۀ صاحب خانه، بر پـیـکر مهمـان نواز 

 درختان باوقار جنگل و تخته سنگ های مرطوب اطراف می گسترانند!

     

     

    بارندگی های مداوم و نسبتاً شدید درچند روزگذشته، که تا ۴۸ ساعت قبل ازصعود نیز 

 ادامه داشت، مسیر حرکت گروه را کاملاً گل آلود و لغـزنده ساخـته بود و عبور از این دامنۀ 

 برف گیر وگل آلود، به ویژه درکوره راه های تنگ و مُشرف به درّه های عمیق، سوّمین خان  

 پُرمُخاطره و هولناک این مسیر بود که با هوشیاری و دقّت بچّه ها طی شد.

     

     

     

    با گذر از دوّمین ممرّ رودخانه، خان چهارم مسیر هم سپری شد. درتمام طول این سفر،  

 تلاش مردان درحمایت از زنان و کودکان گروه، وکوشش خانم ها درهمراهی و همگامی با 

 آقایان، واقعاً ستودنی و بی نظیر بود.

     

     

    سربالایی نفس گیر بعد از عبور از رودخانه را می توان خان پنجم مسیر دانست؛ خانی  

 که بالآخره ناهید را به تعویض کولۀ سنگین خود با کولۀ سبک سینا راضی ساخت!

     

     

    با اوج گرفتن مجدّد، مناظر زیبای دیگری جلوه گر شد که هر عکّاس حرفه ای و آماتـوری  

 را به گرفتن چند عکس از آن تحریک می کرد: 

     

                   ازگیل های وحشی بر انتهای شاخه های خشک و بی برگ 

     

                               چشم انداز دیدنی دیگری از شهر ماسوله

     

                          گلی زیبا و لطیف در دامان طبیعتی چَغَر و زُمُخت

        

                                   دورنمایی از قلّۀ برف گرفتۀ کلّه قندی 

    اگر برقراری ارتباط با تامامی را خان ششم بخوانیم، بابک و شهرزاد دشواری کمتری برای 

 عبور از آن داشتند!

      

                     

     

   با پرسش از تامامی دریافتیم که نام او در زبان ژاپنی به معنی مُروارید  است و جالب

 این که این واژه در زبان ما نیز از اسامی دخترانه به شمار می رود.

      

     

     

         نام خانوادگی و نام " تامامی" به قلم خود او به دو زبان انگلیسی و ژاپنی                           

    بقیّۀ راه را تا رسیدن به للندیز می توان برای خالی نبودن عریضه خان هفتم نامید که در 

 مسیری هموار و بی دغدغه طی شد. زیبایی خارق العاده قلّه های پوشیده ازبرف، به ویژه 

 تُروشوم و گردسایه، که دورنمای آن ها از این گذرگاه به خوبی قابل رؤیّت بود، از چشمان  

 تیزبین عکّاسان گروه، به خصوص بابک، دور نماند تا خاطرات این سفر را ماندنی تر سازد.

     

     

     

     

    پس از قریب ۳ ساعت کوه پیمایی، ساعت ۱۱,۲۰ صبح با عبوراز گِل و لای انتهای مسیر، 

 به دشت وسیع و بدیع للندیز رسیدیم. 

     

     

     

    دشتی پوشیده ازبرف، امّا همیشه زیبا و سبز، درهر فصلی که بیایی! سبزه هایی که با 

 وساطت خورشید برای خوشامدگویی به خیل میهمانانشان از زیر برف بیرون آمده بودند؛ و 

 گلّۀ گوسفندانی که به عشق دیدار این سبزه ها، مسافتی طولانی را درنوردیده بودند!

     

     

     

     

    بچّه ها با رسیدن به این مکان، همچون زندانیان از بند رسته، سر از پا نمی شناختند و 

 بی درنگ شروع به بازی و درست کردن آدم برفی کردند.

     

     

     

    بزرگ ترها، ابتدا کمی مقاومت کردند! ولی بالآخره خجالت را کنار گذاشتند و با تسلیم در 

 مقابل خواسته های کودک درون، خود را از تنش های زندگی ماشینی وارهاندند!

     

     

     

    آفتاب درخشان، هوای پاک، دمای مطبوع، محیـط آرام، طبیعت بکر، صدای زنگوله ها 

 و بوی محبّت؛ این ها همـۀ چیزهایی است که در این دشت مرتفع احساس می کنی،  

 می بینی، می شنوی و استشمام می کنی؛ بی آن که آزار بـبـیـنی! و لذّت می بری، 

 بی آن که آزار برسـانی!

     

     

     

    مادربزرگ، دختـر، نـوّه ... سه نسل با سال ها اختلاف سنّی! کمتر موضوعی است که 

 بتواند کانون مشترک علائق این سه نسل با یک دیگر باشد؛ آن ها را با هم در خود جای 

 دهد و در کنار هم خشنود سازد؛ ولی کوه این توانایی را دارد! 

     

     

     

    لبخند می زنی، می خندی و می خندانی، خوش حالی از این که دخترت آن قدر بزرگ 

 شده که با تو به این سفـر بیاید، پای پـیـاده؛ و شادی از این که شـادی را هـدیه کردی به 

 همنوع خویش، بی آن که زبانش را بدانی!

     

     

     

     

    ساعت ۱۲ ظهر، خوردن نهار شروع شد و مأکولات ازکوله ها بیرون جست و طبق معمول، 

 شعلۀ آتش اُجاق چند منظورۀ اِبی زبانه کشید تا هم غذا گرم کند، هم چای طبخ کندو هم 

 در حدّ مقدورات، لباس های خیس بچّه ها را بخشکاند.

      

                                 

     

      

    بعدازنهارهم بازی بچّه ها ادامه داشت واین بار سگ ها دراولویّت بودند. صهبا برای اینکه  

 ازقافلۀ مترجمین زبان عقب نماند،درمعرّفی این موجود به تامامی می گفت:" !Dog! Dog "

     

    به فرمان آقای فخر،سرپرست وجلودارمحترم گروه، رأس ساعت ۱,۱۷بعدازظهر، نزول به 

 سمت پایین آغازشد و اعضای گروه، کوله بر دوش و عصا دردست، راه ماسوله را در پیش 

 گرفتند.

     

     

     

    با وجود تامامی، شهرزاد فرصت خوبی برای تمرین زبان پیدا کرده بود؛ اگر چه تامامی  

 انگلیسی را دست و پا شکسته تر از ما حرف می زد!

     

     

     

     

     

    

    با این که اغلب اوقات در کوه نوردی، مسیر برگشت همان مسیر رفت است، ولی زاویه و 

 اُفق دید کوه نورد در دو مسیر رفت و برگشت، لااقل از نگاه دوربین عکّاسی، با هم متفاوت 

 است و این موضوع، زیبایی این سفر مفرّح را دو چندان می کند.

     

     

     

     

     

    لغزندگی های مسیر کوه پیمایی، معمولاً درهنگام پایین آمدن گروه، زحمت بیشتری برای 

 آن ها ایجاد می کند، به خصوص اگر فردی در گروه نگران سُر خوردن و اُفتادن باشد! و افرادی 

 درپشت سر آمادۀ خندیدن!

     

     

    با این که روحیۀ تعاون و همدلی مثل همیشه در تک تک اعضای گروه عالی و مثال زدنی 

 بود، ولی این بار نقش مهدی و اِبی بسیار پُررنگ تر و شاخص تر از بقیّه نشان می داد، آن 

 چنان که بدون کمک آن ها، امکان عبور بچّه ها و خانم ها از برخی موانع، تقریباً غیر ممکن 

 به نظر می رسید. 

     

     

     

     

     

     

     

    مشتریان زیرگذر پُل چوبی در راه بازگشت به مراتب بیشتر از مسیر رفت بودند که شاید 

 دلیل آن، خستگی بیشتر و تمایل کمتر به ریسک بوده باشد!

     

    با عبور از آخرین موانع، ساعت ۳,۴۵ بعدازظهر به ماسوله رسیدیم و سوار بر خودروهای 

 شخصی خود، به طرف رشت حرکت کردیم.

     

     

     

     

     

    درآخرین ایستگاه و پیش ازخداحافظی، عکس هایی به یادگار گرفتیم و مصاحبۀ کوتاهی 

 با تـامـامی ترتیب دادیم تا این خاطرۀ یک روزه برای همیشه در ذهن او و دوستان ایرانیش 

 زنده بماند.

    

    

        یک روز رسد غمی به اندازۀ کوه   یک روز رسد نشـاط انـدازۀ دشت 

      افـسانۀ زنـدگی چـنـیـن اسـت بـدان  درسایۀ کـوه بایـد از دشـت گـذشت    

     طبعتان چون کوه، بلند و فضای سینه تان چون دشت، وسیع باد !                      

صعود طنین

 

        صُعود طنین  

       (  نخستین کوه پیمایی خانوادگی کوبار )

   

 برای کسی که آهسته و پیوسته می رود هیچ راهی دور نیست ! 

    بالآخره هرچه صبرکردیم، باران نیامد که نیامد! تا به لطف خدا و همّت بچّه های خوب و 

 باانگیزۀ دوگروهِ تازه به هم رسیده، اوِّلین کوه پیمایی مشترک خانم ها وآقایان ورزشکار در  

 کمیتۀ ورزشی بیمارستان آریای رشت (کوبار) و گروه گردشگری GLX شکل بگیرد. 

   

    بامدادروزجمعه ۲۲ مهرماه ۹۰ ، باوجود پیش بینی های نااُمیدکنندۀ اینترنتی و تفسیر 

 و تحذیرهـای دوستان و دشمنان اونترنتی! درمورد اوضـاع نابسامان جوّی و احتـمال ریزش 

 شدید باران، کوهنوردان مصمّم دوگروه بین ساعت ۶ تا ۶,۳۰ درمیدان جهاد گردهم آمدند.

   

    متأسّفانه شامگاه روز پنج شنبه خبررسید که مینی بوس KARSAN تعیین شده برای  

 سفر، دچار نقص فنّی شده و ما ناچارشدیم با طرحی ضربتی ازیک مینی بوس IVECO 

 مدل بالا با راننده ای حرفه ای، ویژۀ مسابقات رالی فرمول یک، استفاده کنیم !!  

    به ضرب و زور گردش چرخ دنده های مستهلک و موتورداغ کردۀ خودرو والبته بااستعانت 

 از اورادو اذکار پی درپی سرنشینان آن! سرانجام ۱۸ مسافر ریزو درشت این وسیلۀ نقلیۀ 

 بی نظیر، حوالی ساعت ۸ صبح به مبدأ حرکت، یعنی شهرتاریخی ماسوله رسیدند تا به 

 اتّفاق هم صعود به ارتفاعات کوروبار را آغاز کنند.

   

    ازآنجاکه بسیاری از همسفران، نخستین کوه پیمایی کلاسیک خودرا تجربه می کردند، 

 ذکر چندنکته ازاُصول اوّلیّۀ کوهنوردی درابتدای راه لازم بودکه این وظیفه به عهدۀ پُرگوترین 

 عضوگروه، یعنی بنده گذاشته شد! 

   

    نفرات این صعود عبارت بودند از : 

                    آقای فریدون فخر رحیمیان [سرپرست و جلودار گروه]

   

                                      آقای رضا (بابک) طالب خانی

   

     آقای ابراهیم مهدی زاده [کوهیار] و همسرایشان، سرکارخانم زهرا ( الهام ) اِشتِرکا

   

      آقای مجید تقوی [عقب دار] و همسر ایشان، سرکارخانم زینب ( پروانه ) نبی زاده 

   

                آقای مهندس حامد فرّخ و همسرایشان، سرکارخانم مینا فرّخ

   

                        سرکارخانم فردوس حامدی مبرّا ( خاله طیّبه ) 

   

                                      سرکارخانم نگین سیّار ثابت

   

                                      سرکارخانم لیلا شبان

   

      آقای مهندس حسن ( تورج ) مُنصف به اتّفاق همسرایشان، سرکارخانم هُما فرّخ

   

                           و دو دسته گل منصف، طراوت و طنین

   

   

           بندۀ شرمنده محمّدصادق ( نظام ) مهران به همراه عیال واجب الاطاعة،

                                سرکارخانم صدّیقه (ناهید) میرمیناچی

   

                                              و جان بابا، صهبا  

   

           و بالآخره آقای مهدی جهاندیده و همسرایشان، سرکارخانم مژگان محمّدی

   

 که کمی دیرتر و از محلّ توقّـف گـروه جهت صرف صبحانه، به ماپیوستند تاجمع ۲۰ نفرۀ ما 

 برای فتح پاییزۀ کوروبار تکمیل شود.

    دراوّلین استراحتگاه، به روال گذشته بازهم اِبی آتشی افروخت و چایی دم کردتا گلویی 

 از تشنگان تر کند و گرسنگان وخستگان را جانی دوباره بخشد و به طیّ طریق پُرنشیب و  

 فراز کوه امیدوار سازد.

   

   

    هوای خنک و فـرحبخش کوهستان درابتدای نیمـۀ دوّم سال، در زیر نگاه اخم آلود امّا به 

 غایت دوستانۀ آسمان، محیطی آرام و دل انگیز را برای قـصدکنندگان این صعـود پدید آورد ؛

   

   

 صعودی که به پیشنهاد سرپرست محترم گروه، جناب آقای فخر، وقبول سایر اعضاء، به نام 

 کوچکترین فرد صعود کننده، "طنین" نام گرفت.

   

    تا روز قبل ازصعود، حتی خوش بین ترین آدم هم نمی توانست پیش بینی کند که باهم  

 رساندن این گروه ناهمگون به آخر مسیر، آن هم دراین شرایط جوّی ناپایدار، ممکن باشد!  

 ولی تلاش خستگی ناپذیر و ارادۀ آهنین اعضای گروه، این احتمال ضعیف را قوّت بخشید و 

 ثابت کرد که نیرویی فراتراز قوای عقلانی و منطق هم وجود دارد که عُرفا اسمش را عشق 

 گذاشته اند! 

   

    امّا همین عُرفا معتقدند :      به کــوی عـشـق مـنـه بی د لـیـل راه قــدم 

                                                         که من نمودم به خویش صد اهتمام و نشد  

    و اَلحَـق که دلیل راه ما آشنای کوی عشق بود و به نحوی شایسته توانست مسئـولیّت 

 توأمان سرپرستی و طلیعه داری گروه را باسالم و به موقع رساندن تک تک اعضای گروه به 

 اوج قلّه، به انجام رساند.

   

    سرقـدم های متناسب آقای فخر با مجموعۀ گروه، توقّف های کوتاه جهت رفع خستگی

 اعضاء و حرکت دادن دوباره و به موقع آن ها سبب شد که حوالی ظهر به فتح کوروبار نائل

 شویم.

   

   

   

    درطول مسیر، مناظر بدیع و چشم اندازهای زیبای کوه در فصل پاییز، دیدنی وتابلو های

 بی بدیل نقّاش طبیعت با هر قیمتی خریدنی بود! تابلوهایی که با ترکیب رنگ های سبز،

 زرد، نارنجی، قرمز، قهوه ای و ...، هر بینندۀ بی ذوقی را به تحسین و هر هنرمند توانایی

 را به تمکین وامی داشت!

                   

    

                      

          

    دربین عکّاسان، مثل همیشه سهم اِبـی برای ثبت و ضبط و جاوید نگاه داشتن این

 زیبایی ها و انتقال آن به نسل های آینده، بیش از سایرین بود.

   

   

    از دیگر مناظر دیدنی و بدیع این سفر، کوله پشتی آقا تورج بود که با ابتکار و اعتماد به 

 نفس ذاتی این موجود عجیب الخلقه، از واژگـون سازی و تغییر کاربری یک ساک مـعـمولی 

 ایجاد شده بود! بیخود نیست که برو بچّه های گروه GLX چپ و راست شعار می دهند : 

                آقا تورج دوسِت داریم ... آقا تورج دوسِت داریم ...

  

    بارسیدن بچّه ها به مقـصد، بلافاصله بساط غذای رهپویان گرسنه، که دیگر توانی برای

 راه رفتن و حتّی حرف زدن نداشتند، گسترده شد و جملگی به تناول آنچه درکوله داشتند،

 مشغول شدند.

   

   

    باوجود هوای آفتابی و مطلوب قلّه، بازایـستادن ناگهانی گروه به دنبـال چندین ساعت

 کوه پیمایی، که با تعریق فراوان و صرف انرژی زیادی همراه بود، موجب احساس سرما و

 لرز در عدّه ای از همسفران شد و لباس های گرم داخل کوله ها را به کمک طلبید!

   

   

    درزمان استراحت بچّه ها، گـلّه های پُرتـعداد بـُز و گوسفند، با آوای آشنا و دل نشین

 زنگوله های گردن آویز میش های باردار، به چراگاه های سرسبز منطقه سرازیر شدند.

   

   

    سگ های گلّه اگرچه دورادور نیم نگاهی به خیل چارپایان تحت الحفظ خود داشتند،ولی 

 چشم پوشی از باقی ماندۀ مائدات آدمیزاد هم برایشان کار دشواری بود! به خصوص اگر با 

 کودکان فعّـال و پُرنشاط گروه، همبازی شده باشند!

   

   

   

    باتلاش بابک و مـجید و ابی، هیـزمی و آتشی تهیّه شد و چای داغی فراهـم آمد تا با

 نوشیدن آن، انرژی لازم برای نزول، در تن و جان اعضای گروه ذخیره گردد.

   

   

   

   

    معمولاً چای را با قند یا آبنبات می خورند. ابتکار دیگر آقا تورج، معرّفی محصولی جدید از 

 فرآورده های طبیعی به جای شکـلات کـاکـائو بود که به دلایل امنیّتی چندان مورد استقبال 

 بچّه ها قرار نگرفت!!  " بابا تو دیگه کی هستی؟! "

   

    با شروع تغیـیـرات جوّی و نگرانی از تحقّق پیش بینی هـواشناسی، بچـّه های گـروه با

 نظر آقای فخر شروع به بستن کوله ها و جمع آوری وسایل نموده پس ازگرفتن چند عکس 

 یادگاری، عزم نزول کردند.

   

   

   

    در سرتاسر مسیـر بازگشت، مـه غلیظی رو در روی بـچّه ها قرار داشت که غـوص درآن،  

 نه تنها باعث دلهره و تشویش خاطر کسی نشد، بلکه بر تنوّع زیبایی های این سفر افزود

 و لذّت کوهگردی را دوچندان کرد.

   

   

   

    و البتّه همین مِـه فرصت مناسبی هم برای بعضی از خانم ها ایجاد کرد که در استـتـار آن، 

 دقایقی را به فعّالیّت سرشتی چُچـاق چینی مشغول شوند! غافل از این که چشمان تیزبین 

 اِبی همه جا سایه به سایه در تعقیب آن ها است!

   

    در راه برگشت، هرجا که لازم بود، به صلاحدید سرپرست گروه، مکثی مقصور برای تجدید  

 قوا منظور شد تا نفسی بالا آید و شکم چره ای پایین رود!

    

   

        

    هدایت صحیح و اُصولی جلودار، درهردو مقام فراز و فرود، به راحتی توانست فاصلۀ سنّی

 ۵۸ ساله را بین کهترین و مهترین فرد گروه بپوشاند وترکیب یکدستی برای حرکت ایجاد کند.

   

    طنیـن کوچولو با ۵ سال و نیم سن، کوچک ترین و مادربزرگش، خاله طیّبه با ۶۲ سال و ۸

 ماه، بزرگ ترین کوهنورد این صعود بودند.

   

    نزول بی دردسر گروه تقریباً دو ساعت به طول انجامید و حدود ساعت ۴ بعدازظهر همگی 

 سالم به ماسوله رسیدیم و ازآن جا بود که دشوارترین مرحلۀ سفر آغاز شد! ... انتظار!

   

    نزدیک به یک ساعت منتظر راننده ای ماندیم که با هربار سفر به چنین مکانی، یک سال

 ازعمرمینی بوس و دوسال ازعمر مسافران بخت برگشتـۀ آن می کاست. همان جا دریافتیم

 که سرعت پایین آمدن driver منحصر به فـرد ما از سراشیبی جاده، تفـاوت محسوسی با 

 بالارفتن وی ازسربالایی همان جاده ندارد و تنها فرق رفت وبرگشت، جایگزینی بوی سوختِ 

 لنتِ ترمز با بوی دود اگزوز از یک موتور درحال انفجار است!

    به هر تـقدیر اوّلین کوه پیـمایی خانوادگی مشترک دو گـروه، با خاطره ای خوش به پـایـان  

 رسید و فردای آن روز، همه از زمان و مکان صعود بعدی می پرسیدند! و عـدّه ای نیز با خرید 

 تجهیزات پایۀ کوهنوردی، از هم اکنون خود را برای فتح للندیز آماده می کنند.

   

    کوروبار برای خیلی از یاران ما نخستین تجربۀ کوهنوردی کلاسیک بود؛ همانطور که برای 

 من نیز کوه پیمایی درتیرماه ۸۸ از همین قلّه آغاز شد و تاکنون سه بار در سه فصل مختلف 

 سال تکرار شده.

   

   

    نبردهای زندگی همیشه به نفع قوی ترین ها پایان نمی پذیرد ،  

    بلکه دیر یازود بُرد با کسی است که بُردن را باور دارد !                     

                          " شاد وسرافراز وهمچون کوه اُستوار باشید "

صعود خانوادگی

به درخواست جمعی از دوستان برنامه صعود مهر ماه به یکی از ارتفاعات ماسوله بصورت گل گشت و صعود خانوادگی خواهد بود. تاریخ صعود 22 مهر ماه می باشد. از علاقه مندان دعوت می شود جهت ثبت نام حداکثر تا تاریخ دوشنبه 18 مهر ماه به دفتر کوبار (بیمارستان آریا) مراجعه نمایند.

بهترین منطقه صعود تابستانی -کفترخانی ( دامنه شمالی درفک ) گیلان

گروه کوبار (کمیتۀ ورزشی بیمارستان آریای رشت) در گرماگرم مسابقات داخلی فوتسال و گرمای طاقت فرسای تیرماه اولین صعود خود را به ارتفاعات کفترخانی در دیواره شمالی درفک در تاریخ 17 تیر ماه سال 1390 با موفقیت به انجام رسانید.

  

اعضاء تیم صعود : 

آقای اسفندیار یوسفی - راهنمای گروه  

آقایان فریدون فخر ،مجید تقوی  ( عقب دار)، مهدی جهاندیده ( هماهنگ کننده تیم فرمند)، بابک طالب خانی ، سید هادی موسویان ، نادر فرزانه کاری ، افراسیاب یوسفی ، رضا جهانی ، پیمان شمسی پور،سیاوش اکبر زاده ، ابراهیم مهدیزاده ، آرش طالب خانی ( جوانترین عضو گروه )

این صعود که با همکاری گروه کوهنوردی فرمند (شرکت پارس پخش عدل) انجام پذیرفت در شروع با اندکی ناهماهنگی در ساعت حرکت توام بود که خوشبختانه با تأخیر نیم ساعته آقا رضا راننده ون خلاصه حل و فصل شد. 

 

 

 

 

 

 

 

 

نیمی از گروه در محل اولیه در انتهای خیابان رشتیان و نیم دیگر گروه در میدان توشیبا به تیم صعود ملحق شدند.  

ون سبز رنگ آقا رضا پس از گذر از منطقه امامزاده هاشم و برگشت از دور بر گردان  و عبور از رودخانه پرتلاطم سفید رود به روستای شهر بیجار رسید و پس از آن در مسیری خاکی و پر دست انداز به قهوه خانه آقا رمضان رسید  

و پس از اندکی توقف و صرف چای در مغازه آقا رمضان ( که حسابی ما را تیغ زد و چای  200 تومانی را دانه ای 500 تومان حساب کرد و ما را در شروع کار نقره داغ کرد!!! ) گروه در ساعت 7:20 دقیقه صعود را آغاز نمود.  

مسیر با شیب بسیار ملایمی  به سمت ارتفاعات امتداد می یافت از نکات جالب وجود  رودخانه که تا نیمه های راه در کنار مسیر پاکوب دیده می شد و در چند مرحله با گذر از عرض  رودخانه به راه خود ادامه دادیم  

مسیر کاملا جنگلی و مملو از درختان تنومند بود در به نظر من یکی از مناسب ترین مسیر های کوهپیمایی تابستانی است چرا که آفتاب سوزان تابستان ، واقعا در اندک قسمت های مسیر باعث سخت تر شدن صعود گروه شده بود بالاخص در انتهای مسیر با به اتمام رسیدن ذخیره آب گروه تنها امید رسیدن به چشمه در ارتفاعات کفترخانی بود که به همه اعضاء امیدواری میداد. 

نهایتا در ساعت 12:20 دقیقه به مقصد رسیدیم و در توقفی نیم ساعته و تجدید قوا ، با کوهنورد جدید آشنا شدیم ، سگ وفادار گله _ اسپید _ آره درست متوجه شدید !! سگی که پس از دریافت غذایی اندک از بچه های گروه در سرتاسر مسیر برگشت ما را همیاری نمود و گاها در انتهای گروه و گاه در ابتدای گروه پایاپای بقیه با ما حرکت میکرد و در مسیر برگشت جهت صرف ناهار توقف کردیم و اسپید سگ گله نیز در کنار گروه توقف کرد گویی این سگ متعلق به گروه بود !! 

پس از استراحت و تجدید قوا به سمت پایین کوه به راه افتادیم و راس ساعت 18:10 به جنب مغازه  قهوه خانه آقا رمضان خوش برخورد  ولی بی انصاف رسیدیم با توجه به تاخیر ون آقا رضا توفیق اجباری چای 500 تومانی آقا رضا نصیب بی از اعضای گروه شد ولی بقیه که حواسشون بود از خوردن چای انصراف دادند و بهترین گزینه آب تنی در رودخانه بسیار سرد و تمیز کنار جاده بود که واقعا خستگی رو از تن بچه هایی که شجاع تر ازبقیه بودند بدر کرد چون واقعا آب رودخانه خیلی سرد بود و تحملش  هم سخت ، ولی شفافیت و تمیزی آب رودخانه واقعا جالب بود. 

خلاصه آقا رضا باز هم با تاخیر رسید ولی این تاخیرش خیلی بجا و لذت بخش بود و آب تنی خستگی ما رو از تن بدر کرد...... 

 

 

برنامه صعود تابستان - ارتفاعات کفترخانی

برنامه صعود تابستانی گروه کوبار ( کمیتۀ ورزشی بیمارستان آریای رشت ) 

ارتفاعات کفترخانی  - منطقۀ شهر بیجار  امامزاده هاشم

تاریخ 17 تیر ماه 1390 

ساعت حرکت 5 صبح 

محل تجمّع متعاقباً اعلام خواهد شد. 

مهلت ثبت نام حداکثر تا پایان وقت اداری روز دوشنبه 13 تیر 1390

شاه معلّم - دوّمین قلّۀ بلند گیلان و شاید سخت ترین !!

در مورد شاه معلّم زیاد صحبت میشه از سختیهاش ، از استواریش از بلندیش ..... به نظر من باید رفت

و از نزدیک لمسش کرد.

 

واقعا با صعود های دیگه فرق داره یه جورآیی سرسخته ، طبیعتش خشن و نامهربانه و با سایر قله های ماسوله فرق داره.....

صعود شاه معلم با اتفاق 3 گروه مختلف کوهنوردی با موفقیت انجام شد.

گروه کوبار ( کمیتۀ ورزشی بیمارستان آریای رشت ) ، آریای بندرانزلی و جمعی از کوهنوردان دانشگاه بوعلی همدان مجموعا 33 نفر کوهنورد در قالب یک تیم عازم قله شدند.

 

صعود از بالای روستای تاریخی ماسوله شروع شد  در ابتدا گروه با اندکی تاخیر که بدلیل دیر رسیدن مینی بوس گروه کوهنوردی دانشگاه بوعلی همدان به راه افتاد  ابتدا مراسم معارفه با حضور سرپرست گروه آقای علی فرزانگان انجام شد و پس از صرف صبحانه اندک گروه به مسیر خود ادامه داد

در آغاز مسیر زیبا و سرسبز بود و با شیب ملایمی گروه به راه خود ادامه میداد تا جائیکه با گذشت حدود یک ساعت پیاده روی به جاده کوهستانی خلخال رسیدیم

تعدادی از گروه های کوهنوردی تا پای این جاده با وسایل نقلیه خود آمده بودند و در واقع یک ساعتی در زمان صعود صرفه جوئی کرده بودند ....

البته بعضی هم کلا شاه معلم رو دست کم گرفته بودند و تصمیم به فتح با دوچرخه گرفته بودند ولی غافل از اینکه باید دوچرخه رو همان ابتدای مسیر بذارند و پا به پای بقیه صعود نمایند.

 

پس از اندک استراحت گروه به صعود خود ادامه داد و از این جا به بعد شیب تند شاه معلم خودش رو کم کم نشان میداد

هرچه به سمت بالا میرفتی به گمان اینکه به یال کوه رسیده ایم دل خود را خوش میکردیم ولی غافل از اینکه حالا حالاها باید رفت و به یال اولیه رسید

از نکات بسیار جالب که واقعا جای تقدیر داره این بود که در کل مسیر توسط جمعی از  کوهنوردان علاقه مند با نصب پرچم و راهنما  مسیر کاملا مشخص و متمایز بود و به راحتی میشد امتداد مسیر رو دید

 

و با رسیدن به هر پرچم امیدواری برای رسیدن به قله بیشتر میشد ولی ناغافل از اینکه بعد از هر پرچم ، پرچم دیگری وجود دارد و راه بسیار است

در طول مسیر تعدادی از کوهنوردان بدلیل مشکلات فیزیکی و حتی تنفسی از ادامه صعود باز ماندند ... وزش باد شدید و ارتفاع به گونه ای بود که نفس کشیدن واقعا دشوار بود و برای تنفس نیاز به مدیریت دقیقی داشت که دچار مشکل نشویم....

 

ولی اکثریت اعضای گروه موفق به فتح قله شدند بالاخص گروه دانشجویان دانشگاه بوعلی که با حرفه ای گری آهسته و پیوسته تا انتها نظم تیمی را حفظ نموده و قله سرسخت شاه معلم را فتح نمودند.

 

در مسیر برگشت عکسی به یادگار گرفته شد و در ساعت 7 به پایان ماسوله رسیدیم

 

 

 با توجه به اینکه تعداد افراد 3 گروه زیاد بودند و حافظه برا ی ثبت اسامی افراد یاری نمیکنه و از این عزیزان پوزش می خواهیم ...... تنی چند از بچه ها ی گروه کوبار که در این صعود ما را همیاری نمودند:

علی فرزانگان ، دکتر نظام مهران ،فریدون فخر ، ابراهیم مهدیزاده ، شهریار حق شناس ، بهنام برومند ، آرش طالب خانی ، فرزاد صفرنیا ، بابک طالب خانی ، جهاندیده و ......

برنامه صعود به قلّۀ شاه مُعلّم

گروه کوهنوردی کوبار مصمّم است که در تاریخ 16-2-1390 برنامه صعود به قلّۀ شاه مُعلّم (دوّمین قلّۀ بلند گیلان)

را با شرکت کوهنوردان آماده به انجام رساند.

لذا در صورت تمایل جهت ثبت نام و شرکت ، هرچه سریعتر به دفتر کوبار مراجعه نمائید.

ساعت حرکت : 5 صبح

محل تجمع :  خیابان شهید رجائی( رشتیان)

ارتفاع تقریبی : 3058 متر

خلیل دشت ماسوله

گزارش تصویری صعود به ارتفاعات خلیل دشت ماسوله  

سرپرست گروه : آقای علی فرزانگان  

جلودار: آقای مرزی 

 تاریخ : 19-1-1390  

اولین صعود سال جدید با حضور پرشور بچه های کوبار با موفقیت انجام شد محل تجمع بچه ها در خیابان رشتیان برنامه ریزی شده بود که با تاخیر 20 دقیقه ای با ماشین ون به رانندگی آقای نظری عازم ماسوله شدیدم هوا بسیار خوب و بهاری بود. پس از صرف صبحانه کوتاه در مغازه احمد آقا گروه صعود خود را آغاز نمود در شروع راه به یک گروه کوهنوردی برخورد کردیم که با گذر ازکنار آنها گروه به راه خود ادامه داد. گام های آهسته و پیوسته جلودار گروه ( آقای مرزی ) نوید بخش صعودی خوب را جلوه گر می ساخت . 

فصل بهار فصل رویش گلهای پامچال در ارتفاعات گیلان است و در طول مسیر جلوه های  زیبائی قابل مشاهده بود چشم انداز های زیبا و اندک برف باقیمانده از زمستان هم از نکات دیدنی دیگر مسیر بود.  

 

  

بعد از رسیدن به ارتفاعات خلیل دشت با توجه به وزش باد شدید پناهگاه سنگی رو برای توقف و صرف ناهار و استراحت پیدا کردیم ....  

 

                                       کلبۀ چوپان ها

 

  

 

حدود ساعت 13 گروه پس از گرفتن چند عکس یادگاری به سمت پائین حرکت کرد و راس ساعت 15:45 به محل قرار با ون آقای نظری رسیدیم و عازم رشت شدیم.

اعضای گروه کوبار که در این صعود ما را همراهی کردند به شرح زیر است : 

آقایان دکتر مهران ، برادران مرزی ، رضائی ، جهاندیده ، فرزاد صفرنیا ، آرش طالب خانی ، فریدون فخر ، مهندس ،ابراهیم مهدیزاده ،بهنام برومند، علی فرزانگان ،نوروزی ، بابک طالب خانی

زبان انگلیسی جهت کوهنوردی - جملات کاربردی

همانطوریه که می دونید گروه کوبار یک گروه صرفاً ورزشی نیست بلکه فعالیتهای فرهنگی هم جزئی از وظایف این گروه هست و برقراری ارتباط با کوهنوردان سایر کشورها می تونه جهت توسعه و ارتقاء گروه بسیار موثر باشه .......

بسیاری اوقات برای باز کردن سر صحبت با یک غریبه،‌ گفتگو در مورد وضع آب و هوا مفید است – به ویژه که کوه‌نوردان حساسیت و علاقه‌ی بیشتری به این موضوع دارند. بنابراین می‌توان پس از سلام و علیک و معرفی، چند کلمه‌ای درباره‌ی آب و هوا صحبت کرد. ( هنگام معرفی، به جای پرسیدن نام طرف مقابل ابتدا شما نام خود را بگویید و اگر نماینده‌ی گروه کوه‌نوردی، سازمان دولتی یا موسسه‌ای گردش‌گری هستید، سمت خود را نیز ذکر کنید.)

امروز هوا خوب است.  ..........   Today it is fine

درکوه هوا نسبتاً سرداست. ..............   the mountain it'll be rather cold

در پاره‌ای از مناطق ایران، اگر در تابستان کوه‌نوردی کنید، ممکن است دچار گرمازدگی شوید.
                                In some parts of Iran , when climbing in summer , you may be dehydrated

اگر آب کافی با خود نبرید، ممکن است بدن‌تان دچار کم‌آبی شود.
                                                     If you don’t carry enough water , you may be heat stroked

در ایران، هوای مناطق گوناگون بسیار متفاوت است.
                                                                In Iran , the weather varies a lot in different regions
در دماوند، دراین فصل هوا خیلی سرد نیست، اما اثر باد – سرمایی خطرناک است.
                 On Damavand , in this season , it is not too cold , but wind-chill is a dangerous factor

در مورد احوال شخصی ( سن، وضع تاهل، شغل و ... ) و در مورد برنامه‌ای که طرف خارجی قصد دارد در ایران اجرا کند، بهتر است کنجکاوی پیش از موقع نداشته باشید و اجازه دهید خود او کم کم به صحبت آید؛ معمولاً اگر در مورد چنین چیزهایی از خودتان صحبت کنید، طرف هم به حرف

می‌آید. اگر قرار است با او کوه بروید گرایش خود را بیان کنید:

به راه‌پیمایی علاقه دارم.    .................    I am fond of hiking

کوه‌گردی را به صعودهای جدی ترجیح می‌دهم.           I prefer hill walking to serious mountain climbing

من سنگ‌نوردی را بیش از هر چیز دوست دارم، و علاقه‌ی خاص‌ام سنگ کوتاه است.

                                                   I like rock climbing best , and my special interest is bouldering

اما گاه دیواره‌نوردی هم می‌کنم.                                   But, sometime I venture to big wall climbing

برویم به سالن سنگ‌نوردی این نزدیکی‌ها.                                      Let's go to the nearby rock gym

اگر طرف خارجی مشتری شمااست (شما راهنمای او هستید)، می‌توانید پس از معارفه، صریحاً سر اصل مطلب بروید و در مورد منطقه‌ی مورد نظر صحبت کنید:      Let's talk about our programme

بهترین فصل منطقه از اواسط تیر تا اواخر شهریور است. The region is best from June till mid September

راه‌های پیاده روی بسیار در منطقه هست .                                        Many trails cover this region

این کتاب راهنما در برگیرنده‌ی همه‌ی اطلاعات لازم است . This guidebook details all the necessary info

در این میان ممکن است پرسش و پاسخ‌هایی هم پیش آید:

ارتفاع قله چقدر است؟ How high is this mountain    ۴۲۰۰ متر است . It is 4200 meters high

عمق آن تنگ (دره) چقدر است ؟                                                     ?How deep is the gorge valley

تقریباً ۱۰۰۰ متر عمق دارد.                                                              It is about 1000 meters deep

بهترین   دید را از کجا داریم؟                                             ?From where can we get the best view

از یال روبرو دید بسیار جذابی داریم.                       A dramatic view can be seen from the facing ridge

دلم می‌خواهد از این نقطه، دماوند را ببینم.                     I should like to see Damavand from this point

اگر روی این یال به اندازه‌ی کافی بالا بروید، دید خوبی از دماوند خواهید داشت.
                             If you climb high enough on this ridge, you'll have a good view of Damavand.

جملاتی دیگر در کوه‌نوردی

 برای یافتن راه صعود یک کوه،‌ لازم است گزارش‌ها را بخوانید، با فرد با تجربه‌ای مشورت کنید و

عقل سلیم ( شم ) خود را به کار گیرید.
     To find the way of climbing a mountain, you should read writes up, consult an experienced climber, and use your common sense

هنگام کوه‌نوردی همیشه باید یک حاشیه‌ی اطمینان در نظر بگیرید.

     When climbing, you should always keep a safety margin کوله‌هایمان را ببندیم .Let's pack our rucksacks

روپوش‌اش خوب است، اما میان پوش و زیر پوش مناسب ندارد.

His shell layer is good, but his mid layer and  thermal layer are not suitable 

(لایه‌ی رویی پوشاک او – بادگیر یا کت پر – خوب است، اما پوشاک میانی و لایه‌ای که در تماس با بدن او است، مناسب نیست.)

(در فصل گذشته ) صعودهای زیادی داشتم. I had a good, season / I did so many climbs

باشگاه ما برنامه‌ی خوبی داشت . Our club had a good trip ( mountaineering programme)

قله را زدید؟ ( به قله رسیدید؟) Did you make the summit

ما سه قله را یک سره پیمودیم ( پی در پی صعود کردیم.) We chained three peaks

امروز چه صعودی داشتید؟ What did you climb today

هیچ. امروز استراحت داشتیم. Noting.It was our rest day

تیم ملی ما آن قله‌ی عظیم را فتح کردند. Our national team conquered the giant summit

آنان با یک حمله از پایگاه( چادرگاه اصلی) به قله رسیدند. They reached the summit in one push from basecamp

پژمان و علی قله را زدند. The summitters were pejman and Ali

یال بی‌حفاظ است. (یال دشوار یا نسبتاً دشواری است که در آن امکان حمایت کم است، یا در معرض باد و سرما است : خطرناک).This is an exposed ridge

نمی‌توان آن‌جا شب مانی کرد.It is too difficult to bivy there

ما به شب خوردیم ( و مجبور به شب‌مانی شدیم ) . We were benighted

شب‌مانی در فضای باز بود ( بدون چادر شب‌مانی یا بیرون از غار برفی). It was an open bivy

یک شب مانی با برنامه ( از پیش برنامه ریزی شده ) داشتیم. We had a planned bivouac

هنگام صعود یک کوه بزرگ، بهتر است که چند نشانه را در موقعیت یاب ( جی پی اس ) خود وارد کنید.When climbing a big mountain, you'd better enter some waypoints in your GPS

در این ناحیه می‌توان چشم اندازهای خیال انگیز دید.Drematic views can be seen in this area

هنگامی که داشتیم از یک " برف پل " می‌گذشتیم به درون شکاف یخ افتادیم و همراهانم مرا بالا کشیدند.When we were crossing a snowbridge, I fell into the crevasse and I was hauled by my fellows

آنان یک قارچ برفی بزرگ برای کارگاه درست کردند.They made a big snow mushroom as the belay point

یخ‌نوردی دشوار بود؟ Was the ice climbing difficult

نه، در واقع یک برف‌پیمایی بود

.No, it was a snow plod in fact

از سایت انجمن کوهنوردان

فرا رسیدن سال 1390 بر همه مبارک

سال 89 هم با همه فراز و نشیب های ورزشی به اتمام رسید

اوج موفقیت گروه کوبار فتح قله های افتخار و کسب مقام اول و سوم جام گل کوچک بیمارستانها و مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه گیلان و صعود به قلل مرتفع استان بود

و نقاط منفی هم بیماری و مشکلات فیزیکی چند نفر از اعضای فعال گروه.....

امیدوارم که در سال جدید گروه کوبار ( کمیتۀ ورزشی بیمارستان آریای رشت ) بتواند به فعالیتهای ورزشی خود استمرار ببخشد و به اهداف کوتاه مدت و دراز مدت خود برسد.

فتح شاه معلم و سبلان از برنامه های کوهنوردی .....استمرار ورزش صبحگاهی صبح جمعه ..... برنامه های آمادگی جسمانی و فوتسال ..... جزئی از این برنامه هاست که انشاء الله با همت بچه ها تحقق خواهد یافت

سال نو بر همه شما مبارک