پاییز در پاییزان

      پاییز در پاییزان

     

    سوّمین تجربۀ پاییزی کوه پیمایی خانوادگی کوبار با حضور ۲۸ کوهنورد توانا در روز جمعه 

 هیجدهم آذرماه درشرایطی انجام شد که هیچ یک از بچّه های کوبار تاکنون به این منطقه 

 سفر نکرده بود.

     

    انتخاب پاییزان با معرّفی این منطقه ازسوی همکارخوبمان، سرکارخانم سیما طلاجو، 

 که سال ها در معیّت گروه کوهنوردی مَریان، به مناطق کوهستانی دور و نزدیک کشور ما

 سفر کرده اند، صورت گرفته بود.

     

    به جز خانم طلاجو، دراین سفر افتخار آشنایی با ۵ عضو دیگر از اعضای گروه مریان را نیز

 پیداکردیم:  

            جناب آقای ابراهیم علی زاده ، راننده و عقب دار مسیر رفت  

     

                  سرکارخانم هاجر متولّی ، سرپرست و جلودار گروه  

       

            سرکارخانم جمیـله نُویـری، همکار نام آشنای بیمارستان آریا  

     

                    سرکارخانم هنگامه پاکیزه راد ، عکّاس گروه مریان

     

                                 و سرکار دوشیزه سحر رستگار

     

    ساعت ۶ بامداد، دوستان درموعد مکانی همیشگی، میدان جهاد رشت، جمع شدند تا 

 با پیوستن خانم ها طلاجو و نُویـری، که ازکشیک شب بیمارستان آریا برمی گشتند، رأس 

 ساعت ۶:۳۵ مینی بوس حامل بچّه ها سفر خود را به طرف جادّۀ ماسوله آغاز کند.

     

    از ویژگی های این سفر یک روزه می توان چند نکته را برشمرد:  

 اوّلاً همراهی کوه نوردان باتجربه و کهنه کار گروه مریان که سرپرستی گروه کوبار دراین سفر 

 نیز به عهدۀ آنان بود، فرصت مناسبی در اختیار یاران جوان گروه گذاشت تا از اندوخته ها و 

 تجارب ارزشمند این عزیزان استفاده کنند.

     

    ثانیاً حضور رو به افزایش خانـم ها در کنار همسران خود، جنبـه های عاطـفی و اخلاقی

 سفرهای گروهی ما را تقویت می کند و مایۀ دلگرمی آقایان درطول سفر و اسباب آرامش

 آن ها پس از بازگشت به منزل خواهد بود! نیمی از ۲۸ ره نورد این سفر را زوجین تشکیل 

 می دادند و نسبت آقایان به خانم ها، مثل همیشه کم تر و درحدود ۴ به ۶ بود.

       

                                       آقای علیزاده و خانم متولّی  

       

                                                 الهام و ابی

       

                                                بابک و مرضیه

       

                                                   ناهید و نظام

       

                                                    مینا و حامد

       

                                             مجید و پروانه

       

                                               بهنام و ...

        

                                              ... آمنه    

    بازآمدِ یار آسیب دیده (بهنـام بـرومند) و تعدادی ازغایبین سفر پیش (خانم ها نبی زاده، 

 شبان و اِشتـرکا)، و حضور عزیـزان دیگری هم چون آقای همّتی، و خانم ها شمسی پور و  

 سیّده آمنه مهدیان فرد، که برای نخستین باربه جمع ورزشی خانوادۀ کوبار پیوسته بودند،  

 موجب شادی و خشنـودی همگان، به ویـژه همسران آن ها شد؛ که امیدواریم درسفرهای 

 بعدی نیز تداوم داشته باشد. 

    جز آن ها که نام بردیم، خاله طیّبه، آقای فخر، شهرزاد، سینا، تورج، طراوت، صهبا و طنین 

 دیگر یاران ما در این گُل گشت پاییزی بودند.  

                                 جناب آقای محمود ( احمـد ) همّـتــی

     

                               سرکار خانم مرضیّـه شمسی پور

     

    حوالی ساعت ۸ صبح به مبدأ حرکت، که تقـریباً درفاصلۀ ده کیلومتری از شهر ماسوله 

 قرار داشت، رسیدیم و پس ازطیّ مسافتی کوتاه، به انتخاب راهنمای گروه، درمکانی باز 

 به قصد چاشت توقّف کردیم.

     

     

               

     

    چای به همّت عدّه ای طبخ و به مدد همه صرف شد تا انرژی لازم برای حرکت به دست 

 آید. پس از صرف صبحانه و پیش از ساعت ۹ دوباره به راه افتادیم .

     

     

      

      

      

     

    هوای بامدادی سرد و سوزناک در یک روز پاییزی، تقریبـاً تمام تجهیزات گرمایشی گروه 

 را در یکی دو ساعت اوّل حرکت از کوله ها بیرون آورد.  

     

    درختان سیمانی به هم پیوستۀ تکنولوژی، با قامت خاکستری بلند خود، نه تنها بکارت 

 طبیعت را زائل کرده اند، بلکه همه جا موی دماغ عکّاسانند!

     

    امسال در پاییزان هم زمستان زودتر از راه رسید و از چشم اندازهای زیبای فصل پاییز  

 دراین منطقۀ خوش آب وهوا خبری نبود. هرچه بود طبیعت خشک بود و بی برگ و بر، با 

 چهره ای سرد و بی روح.

     

                       

     

                        

           

    اگر پرده پوشی برگ ها نبود، شاید در گوشه و کنار مسیر، بـرف های برجای مـانده از 

 بارش اخیر نیز بیش تر و بهتر دیده می شدند. ای کاش ماهم عیب پوشی را از برگ ها 

 یاد می گرفتیم! 

     

    بیش تر مسیر حرکت، ساده و بدون شیب یا با شیبی ملایم بود و برای ره پویان گروه، 

 زحمتی ایجاد نمی کرد. درطول مسیر، ردّ لاستیک خودروها را می توانستی تا مسافت 

 زیادی ببینی.

     

     

    با درخشـش آفتاب و گـرم تر شدن هوا، کم کم تن پوش های اضافه به درون کوله ها 

 عودت داده شد.

     

    تابش خورشید، هم چنین محرّک خوبی بود برای عزیزان گروه مریـان، که کار فرهنگی 

 خود را برای آب کردن یخ کوبار آغاز کنند!

     

     

    وقتی خورشید تامامی غروب کرد، شهرزاد برای پیدا کردن دوست باید تا سحر صبر کند! 

 تنها عیبش این است که باید به زبان مادری با هم صحبت کنند! 

        

    کلبه ها و خانه های روستایی بین راه، هم راهنمای خوبی برای حرکت بود و هم در 

 مناظر یکنواخت اطراف، تنوّع بصری ایجاد می کرد.

     

     

     

     

     

    کندوهای عسل، درختان میوه ( به ویژه به و ازگیل )، چارپایان اهلی و مرغ و ماکیان، 

 نشانـه های همـیشگی حیات در این منـطقۀ دور اُفتاده است که با حیـات انـسان های  

 ساکن در آن، پیوندی ناگسستنی دارد.

     

             

     

      

      

      

      

    خستگی جسمی وشاید روحی طنین (درغیاب مادر) باعث شد تا مراسم دوش سواری 

 او خیلی زودتر از همیشه شروع شده بیش تر دوام یابد!

     

     

    در نبود هُما، وضع پدر هم چندان بهتر از دختر نبود و نشانی از شادابی گذشته در چهرۀ 

 تورج نمی دیدی!

     

     هرگز حدیث حاضـروغایب شنیده ای؟    من درمیان جمع ودلم جای دیگراست!

          

    وقتی مهدی جهان دیده غایب باشد و تورج منصف محزون، بار سنگین شوخی ها و 

 شیطنت های گروه می اُفتد گردن مجید تقوی! حالا این وسط اگر نو رسیده ای بیاید و  

 مِصطَبۀ سالیان سال عقب داری موروثی اش را هم از وی مصادره کند، دستاویز خوبی 

 می شود برای ساعت ها خندیدن از ته ایلئوم!

     

       

    یک استراحت چند دقیقه ای درآفتاب پاییزی، توان گروه را چندین برابر و فرصت خوبی برای 

 رفع تشنگی فراهم می کند.  

     

     

     

    اگرچه گُل گشت گروه، بی دردسر و بدون مخاطره انجام شد، ولی مسافت زیادی درطول 

 راه پیمایی، پاکوب باریک و شیب داری به سمت درّه داشت، که درصورت بارندگی و لغزنده 

 بودن مسیر، بالقوّه خطرناک و حادثه آفرین می شد.

     

     

     

     

    نزدیک ظهر به محلّ از پیش تعیین شده برای توقّف و خاتمۀ پیش روی رسیدیم و بچّه ها 

 بی درنگ کار برپایی آتش و گرم کردن غذا را شروع کردند.

     

     

     

     

     

     

     

     

    مادر نیستم، ولی به خوبی می دانم، حتّی در بهترین شرایط هم، وقتی یاد جگر گوشۀ 

 تازه کوچ کرده ات بیفتی، نمی توانی احساست را پنهان کنی! برای شوهر از دست رفتـۀ 

 نگین ، زنده یاد محمّد فرّخ، طلب آمرزش می کنیم.  

     

    انجام کار خطایی که خود به خطا بودن آن واقفی، خطایی بزرگ تر است، به خصوص که 

 عاقلان پندت دهند و تو نشنوی! اشتباه دانستۀ حقیر درقرار دادن دو قوطی کنسرو لوبیادر 

 کنارآتش، و انفجار ناگهانی یکی ازآن ها، درست درلحظه ای که تصمیم به برداشتن آن ها 

 گرفـته بودم، اگرچه حادثۀ ناگواری به بـار نیاورد، ولی می توانست لـذّت گُل گشت یک روز  

 قشنگ پاییزی رابارنج فراموش نشدنی یک سانحۀ دلخراش خراب کند؛ که به مددحق این 

 گونه نشد. اگر بدانید که قوطی منفجرشده، باوجود کنکاش بسیار، هرگز پیدانشد و ناهید  

 برای تمیز کردن شیشۀ عینک خاله از ترشحات به شدّت چسبیدۀ محتوای کنسرو، دقایق 

 زیادی وقت و انرژی گذاشت، شاید بتوانید به عمق فاجعـه ای کـه از بغل گوش ما گذشت، 

 پی ببرید!

     

    بعد از صرف نهار، کار فرهنگی گروه ادامه یافت و در این میان سهم آقای علیزاده که با  

 صوت دل نشین خود ترانه های فولکلور گیلکی را با هم صدایی همسر هم سوی خود، 

 به زیبایی هرچه تمام تر اجرا می کرد، بیش از بقیّه بود.

     

     

     

    با خوردن چـای و میـوه و گرفـتن چند عکس یادگاری، حوالـی ساعت ۲ بعدازظـهـر، راه 

 بازگشت را درپیش گرفتیم.

     

     

     

     

     

     

     

     

    هرازگاهی درطول مسیر به درختان گردویی برمی خوردیم که مناطقی از دور تنۀ آن ها 

 را با ورقه هایی ازحلب پوشانده بودند. با توضیحات بچّه ها مشخّص شد که این کار برای 

 جلوگیری از بالا رفتن سنجاب ها و آسیب زدن به درخت و میوۀ آن صورت می گیرد!

     

                       

     

                       

     

    اگر فقط چند تا خوج (گلابی محلّی) از کلّ درخت آویزان باشد، باز هم منظرۀ قشنگی به 

 آن می بخشد که عکس نگرفتن از آن بی انصافی است. 

     

     

    تجلّی حسّ همکاری درکوه، این بار درکمک به جمع آوری محصول درختی که محلّی ها  

 آن را گاوه باقلا می گویند، بروز کرد وبچّه ها دقایقی از وقت خود را دراختیار اهالی منطقه 

 گذاشتند تا این غذای خوشگوار زودتر از روی زمین جمع شده به مصرف احشام برسد.

     

     

     

     

    دستگاه گوارش، یکی از دو سیستم فیزیولوژیک بدن انسان است که مقاومت در برابر 

 تحریکات آن، برای عموم مردم کار دشواری است. فرقی هم نمی کند، چه در آشپـزخانه 

 باشی چه در کوه، موقـع رفت باشد یا بی موقـع برگشت! و گاه ممکن است جلودار را به  

 عقب دار تبدیل کند!!

     

     

     

     

     

    حدود ساعت ۴ بعدازظهر به مبدأ حرکت رسیدیم و با سوار شدن به مینی بوس، راهی  

 رشت شدیم.

     

     

     

     

     

    در هنگام برگشت، درمینی بوس خانم نویری به نمایندگی از گروه مریان، از همراهی با 

 گروه ما اظهار خرسندی نمودند و به خصوص از نظم و استقامت کودکان قدردانی کردند.

         

    ایشان هم چنین آقای مهدی زاده را به عنوان کوه نورد نمونه در این سفر برگزیدند و 

 اظهار تمایل کردند که نام بُرده را با یک قرارداد چند صد مُفت دلاری به خدمت گروه مریان 

 درآورند!

         

    غافل از آن که :

      من نه آن رندم که ترک شاهـد و ساغر کنم    محتسب داند که من این کارها کـم تر کنم  

      عاشقان راگردرآتش می پسندد لطف دوست    تنگ چشمم گـر نظـر بر چشمۀ کـوثر کنم

                       " هماره شاد و تن درست باشید "