تلنگر 2

تلنگر۲..... این هفته : زمستون

      

     شب یلدا هم رفت وزمستون اومد . اگرچه امسال، زمستون ِ گروه کـوبـار خیلی زودترازراه

رسید . بینابین اردیبهشت ماه ، درست همون موقع که باید اوج فعّالیـّـتهای ورزشی باشه اُستخون زپرتی مچ دست من شکست و به این بهانه فوتبال صبح جمعه تعطیل شد . بعدش سنگینی دیفرانسیل شهریارباعث شد که خوردگی صفحه کلاچ پـیـدا کـنه و دیسک لق لقوی گردنـش دربره تا دستاویزخوبی باشه برای لغو برنامه های کوهنوردی . بعضی اعضای فعّال گروه هم بخاطرجرّاحی یک توده ی بدخیم چند صد کـیـلویی درمغز، نـُه ماه مرخّصی زایمانی گرفتن ونشستن پای منقل تا تجدید قوا کنن و یه عـدّه دیگه کفشای فوتبالشونو آویزون کردن تا ادای فوتبالیستای حرفـه ای لوسی رو در بیارن که هرشش ماه یکبارازمیادین ورزشی خداحافظی میکنن و فصل بعد دوباره تویه تیم دیگه سروکلـّه شون پیدا میشه !

     خلاصه درطول این نُه ماه با وجود آب وهوای بسیارلطیف ومساعد که طیّ چند سال اخیربی سابقه بوده سال ورزشی خوبی نداشتیم واین روزهای عالی رومُفت ازچنگ دادیم . دوتا کورس کوهپیمایی، سه چهارجلسه فوتبال صبح جمعه ویه دوره مسابقات گل کوچیک ، اون هم به همّت دانشگاه علوم پزشکی گیلان، تااینجا ماحصل کلّ تلاشهای کوبار درسال جاری بوده والبتـّه یه روزونصفی هم فوتسال درهفته که میشه اونوتنها فعّالیّت ورزشی مستمر گروه محسوب کرد .

     صدمات ورزشی امسال هم کم نبود؛ازشکستگی اُستخون اِسکافوئید بنده تا کشیدگی شدید ماهـیچه های خیّاطه و دوسروچهارسرران و دوقلوی ساق، پیچ خوردگی مچ پا ، آسیب زانو و انگشت شَـست پا واین اواخر شکـستگی ترقـُوه ی آقای نمازی که بنده ی خدا روچند هفته ای ازسالن محروم کرده .

ولی هیچکدوم ِ اینها ورزشکارای واقـعی روازمِـیـدون بدرنمی کـنه و تـنـها مُستـَمسَکی است برای اونایی که ازورزش فرار می کنن.

     اُمیدوارم تو سه ماهِ باقی مونده ، اگه هوا بازم خوب باشه و بخت یاری کنه ، نـُه ماهِ ازدست رفته روتا اندازه ای جبران کنیم و محفل گرم کوبار رو همچنان گـرم نگه داریم . برنـامـه هــای ورزشی دیگـه ای درپیشه ، منتظر باشین .

                          کوچیک شما ، میر محمّـد صادق مهران مهران